ျဖဴမလား မဲမလား..ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ႊ..

ဗမာႀကီး

ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ား အၾကားတြင္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ျမန္မာျပည္အတြက္ တခုခုေတာ့ ေကာင္းမည္ဟု အက်ယ္ အျပန္႔ ေတြးထင္ ယံုၾကည္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရက ယခုေရြးေကာက္ပြဲကို မည္သို႔ မည္ပံု ခင္းက်င္းလိမ့္မည္ဟု ဤသို႔ အေကာင္းျမင္ ေနသူမ်ားက သိရွိထားၾကပါသေလာဟု ေမးျမန္းရန္ ရွိေနသည္။

တိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားအတြက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၁၄ ဦးကို သမၼတျဖစ္သူက ေရြးခ်ယ္ေပးလိမ့္မည္ ျဖစ္ၿပီး ၎သမၼတကပင္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔၀င္ ၀န္ႀကီးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္လိမ့္ဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ေရြးခ်ယ္ခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ ေကာက္ယူခန္႔အပ္ခံရ သည္ပင္ ျဖစ္ေစ ဤလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက ကက္ဘိနက္၀န္ႀကီးအဖြဲ႔အေပၚ မည္သို႔မွ် ၾသဇာသက္ေရာက္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ ထို႔အျပင္ ဤလႊတ္ေတာ္ကို ရံဖန္ရံခါမွသာ က်င္းပမည္ျဖစ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက စာရြက္ေပၚပါ အခ်က္မ်ား ဖတ္ျပေနၾကလိမ့္ဦးမည္ ျဖစ္သည္။

ဤေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ငန္းစဥ္ႀကီး တခုလံုးတြင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေသာ ကိစၥမွာ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲတခုမွ်သာ ေျပာစရာ ရွိေန သည္။ ယခုအေျခအေနအတိုင္းဆိုလွ်င္ စစ္အစိုးရ၏ တတိယအာဏာအရွိဆံုး ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသူရေရႊမန္းသာ ဤေနရာအတြက္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ မ်ားေနသည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ကဲ့သို႔ပင္ တဖက္သတ္ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ အတည္ျပဳ၍ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲဆီ လွမ္းလာခဲ့သလို ယခု ေရြးေကာက္ပြဲ သည္လည္း ၿပီးေနသည့္ကိစၥတခုသာဟု ဆိုႏိုင္သည္။

ေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္းတြင္ အေျခအေန မည္သို႔ျဖစ္လာမည္က မေသခ်ာ မေရရာလွပါ။ စစ္အစိုးရလိုခ်င္ေနသည့္ ပန္း တိုင္ တရား၀င္မႈကို ရရွိၿပီးေနာက္တြင္ မည္သို႔မည္ပံု ဆက္ျဖစ္ၾကမည္ကို မည္သူကမွ် မသိႏိုင္ပါ။

စစ္အစိုးရ၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက စနစ္ေျပာင္းရန္ ေျပာထားေသာ္လည္း၊ ဤစနစ္ကိုေမာင္းႏွင္ေန သည့္ လူမ်ား ကို ေျပာင္းလဲရန္ ဆႏၵရွိပံုမရပါ။

ဤသို႔လွည့္ကြက္မ်ားက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ အသစ္အဆန္းကိစၥ မဟုတ္ပါ။ ဥပမာေဖာ္ျပရေသာ္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေန၀င္းဦး ေဆာင္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားျဖင့္ တရား၀င္တင္ေျမႇာက္ခံရသည့္ အစိုးရျဖစ္လာခဲ့ ေသာ္လည္း ျပည္သူ လူထုအမ်ားစု၏ဆႏၵကို ဆန္႔က်င္ေက်ာခိုင္းခဲ့ၾကပါသည္။

၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲက လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ စစ္ေကာင္စီကို ပံုမပ်က္ ဆက္လက္က်န္ရွိေနေစၿပီး ၿမိဳ႕နယ္ ဥကၠ႒မ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕ နယ္ေကာင္စီလူႀကီးမ်ားက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါသည္။

ဒီမိုကေရစီနည္းက် ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒဟု သူတို႔ဘာသာ ေႂကြးေၾကာ္သံထုတ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း အမွန္မွာ ျခစားမႈကို တရား၀င္ အဖြဲ႔အစည္း စနစ္အတြင္း စနစ္တက် သြပ္သြင္းခဲ့ၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အစိုးရက လူႀကိဳက္မမ်ားလွပါ။ ပါတီေခါင္း ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေရြးခ်ယ ္ခံရ သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အၾကား၌ပင္ ေရပန္းမစားလွပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက ယခုအခါ ဤလမ္းအတိုင္း လိုက္ေနျပန္ပါသည္။ ပါ၀င္ၾကမည့္ ကစားသမားမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ကာလ ေျပာင္းခဲ့ၿပီ ဆို ေသာ္လည္း အေျခခံ လွည့္ကြက္မ်ားႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားမွာ တေသြမတိမ္းတူညီေနေသးသည္။
လူထုက မည္သို႔သေဘာထားရွိသည္ဆိုသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊႏွင့္ တျခား စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ထည့္သြင္းစဥ္းစား လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ စဥ္းစားလွ်င္ေသာ္မွ ေနာက္ဆံုးမွာ ရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏အစီအစဥ္ႏွင့္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လည္း ႏိုင္ငံသားျပည္သူအမ်ား၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို ဖိတ္ေခၚလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

သို႔ေသာ္လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားတြင္ သူတို႔၏ ႀကိဳးဆြဲရာကမည့္ ရုပ္ေသးမ်ား၊ လက္ေ၀ခံမ်ား၊ သူတို႔ေစစားရာအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေပး ၾကမည့္ ေၾကးစားမ်ား ရွိေနၾကပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ သူလုပ္ခဲ့သည့္ အမွားကို သူျပန္၍ သေဘာေပါက္နားလည္ခဲ့သည္။ သူ႔ကို လက္ ေအာက္ခံ ငယ္သားမ်ားက ေကာင္းစြာလွည့္ဖ်ားေနခဲ့ၾကသည္ကို ေနာက္ဆံုး သူေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ခဲ့ရသည္။ သူ၏ အမွားကို သေဘာေပါက္လာသလို၊ အေျခအေနကို သူက ျပန္၍ ဖန္တီးရလိမ့္မည္ဟူေသာ ယူဆခ်က္ျဖင့္ ဦးေန၀င္း က သူ၏ လက္ေထာက္ဗိုလ္ပါ အမ်ားကို စြန္႔ခြာခဲ့သည္။ သူက ဒီမိုကေရစီဘက္ ျပန္၍လွည့္ေျပာင္းခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္လည္း ဤတႀကိမ္တြင္ေတာ့ သူ၏ လက္ေအာက္ဗိုလ္ပါမ်ားက သူေျပာင္းမည့္ အစီအစဥ္အတိုင္း မလိုက္နာၾက ေတာ့ၿပီ။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီလည္း ၿပိဳလဲက်ဆံုးခဲ့ရၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းယူခဲ့ရသည္။

ဖိႏွိပ္မႈမ်ား ဆက္တိုက္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီး ျပည္သူလူထုက စိတ္ကုန္ခမ္းခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုး ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံု ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက ထင္မွတ္မထားဘဲ ထိပ္ပိုင္းေနရာ အာဏာရလာခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တိုင္းျပည္ကို ျပန္လည္ ကယ္တင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းခ်က္မ်ား အားလံုးလည္း အလဟႆ ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့သည္။

ဦးေန၀င္းက သူ၏မေအာင္ျမင္ က်ဆံုးရမည့္ အစီအစဥ္ကို ၁၉၇၄ ခုႏွစ္က စတင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ က်မွသာ သူ၏အမွား ကို သေဘာေပါက္ နားလည္ခဲ့ရသည္။ သူက သူ၏ ရဲမက္ဗိုလ္ပါမ်ားႏွင့္ သူ၏ ပါတီကို စြန္႔ပစ္ခဲ့သည္။ ထိုပါတီ၀င္ရဲေဘာ္ မ်ားက လမ္းလြဲေခ်ာ္ ေရလိုက္လြဲေနခဲ့ၾကၿပီး အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္အညီ လိုက္လံေျပာင္းလဲရန္ မလိုက္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

မူေျပာင္း လူမေျပာင္းဆိုသည့္ သူ၏ ႀကိဳးပမ္းခ်က္က စကတည္းက က်ဆံုးေနခဲ့သည့္ကိစၥသာ ျဖစ္သည္။ လက္ေအာက္ ငယ္သားမ်ားက သူ႔ကို ၀ိုင္းလိမ္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔၏ ရာထူးေနရာ ဆံုးရႈံးရမည္ဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ၀ိုင္း၍လိမ္ခဲ့ၾက သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကလည္း လက္ရွိ အေျခအေနမွန္ကို သေဘာမေပါက္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူ၏အာဏာကို ပို၍တြက္ဆ ေနၿပီး ဦးေန၀င္းမွားခဲ့သည့္အမွားမ်ဳိး ဆက္လက္မွားရန္ ျပင္ဆင္ေနျပန္သည္။

လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ စစ္ေကာင္စီက စီးပြားေရး ၁၃ ရာခိုင္ႏႈန္း တိုးတက္မႈကို အမွန္ဟု ယူဆေနသည္။ ယခုအခါ သဘာ၀ ဓာတ္ေငြ႔ေရာင္းရေငြ ေဒၚလာ ၄ ဘီလီယံေက်ာ္က သူတို႔၏ ဘဏ္စာရင္းမ်ားထဲ ရွိေနၿပီး မည္သည့္ကိစၥကိုမွ် အေရးစိုက္စရာ မလိုၾကေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ယခုသူတို႔ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာလာၾကသည့္ ဓနဥစၥာမ်ားျဖင့္ စည္းစိမ္ခံႏိုင္ရန္သာ စဥ္းစားေန ၾကသည္။

ဓနဥစၥာႂကြယ္၀ေနသလို၊ မည္သူကမွလည္း သူ၏ အာဏာကို မၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက တရုတ္ႏိုင္ငံကိုလည္း ေက်ာေပၚမွ ခါခ်လိုလာသည္။

ယခုအခါ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမားက ေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္းလာသည့္အခ်ိန္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ မူ၀ါဒအသစ္ ခ်မွတ္က်င့္သံုးလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ တရုတ္ျပည္အတြက္ သူေပးထားရသည့္ အဖိုးစားနားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ က ျပန္သေဘာေပါက္လာပံုရသည္။ တရုတ္ကလည္း အာဏာရွင္ မင္းဆိုးမင္းညစ္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ စီးပြားလုပ္၍ အက်ဳိးအျမတ္ ခပ္ျမက္ျမက္ကို ရွာေဖြခံစားေနေသာ ႏိုင္ငံလည္း ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ၀န္ႀကီး ဦးေသာင္းမွတဆင့္ ရုရွားႏိုင္ငံကို ခ်ဥ္းကပ္သည္။ အရာရွိငယ္မ်ားစြာကို ရုရွားသို႔ ေစလႊတ္၍ ယခင္ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေဟာင္းတြင္ ပညာရွာေစသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တိုင္ သိသိသာသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား မေတြ႔ရွိရေသးေပ။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ မိတ္ေဆြျပန္ျဖစ္ရန္ ဆိုသည္မွာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွစ္တာကတည္းက မက္လာခဲ့သည့္အိပ္မက္ ျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္ေတာ့ လက္ေတြ႔ျဖစ္လာခဲ့ေခ်ၿပီ။ ေရရွည္မိတ္ေဆြျဖစ္ေရးအတြက္ အခ်က္တခုသာ က်န္ရွိ ေနသည္။ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံမွ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ရရွိေရးပင္ ျဖစ္သည္။

မၾကာေသးမီကာလအထိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမည္ဆိုလွ်င္ မၾကားခ်င္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သို႔ ေသာ္လည္း ယေန႔အခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူ႔အတြက္ ထြက္ရပ္လမ္း အခြင့္အေရးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚတြင္သာ မူတည္ေနေၾကာင္း သူသိေနသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား မေဆာင္ရြက္ဘဲႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံမွ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ မႈ ရရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအားလံုးကို လႊတ္ေပးရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ မေျပလည္ေသးသည့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုလည္း ေျဖရွင္းေပးရန္ လိုအပ္ေနပါေသးသည္။ လက္ရွိဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အသစ္ေပၚတြင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အတည္ျပဳေထာက္ခံခ်က္ေပးရန္ လိုအပ္ေနပါေသးသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ မလိုမုန္းထားရွိေနသည့္စိတ္မ်ား ရွိေနခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ားက တြန္႔ဆုတ္ေနၾကပါေသးသည္။ ယခုအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ က ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေစရန္ဆိုလွ်င္ ထိုသူမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈကိုလည္း ရေအာင္ယူႏိုင္ဖို႔ လို အပ္ေနပါေသးသည္။

စစ္အစိုးရအတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကိုယ္တိုင္ မ်ဳိးေစ့ပ်ဳိးထားသည့္ အမုန္းတရား အာဃာတက ဤသို႔လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း လဲေရးအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနရေစသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ မည္မွ်အေရးပါေၾကာင္း၊ သို႔မွသာ မည္သို႔ မည္ပံု ေရွ႕ဆက္လွမ္းႏိုင္မည္ ဆိုသည္ကို သူ၏လူမ်ားအား သူကိုယ္တိုင္နားခ်ရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေန သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကသည့္ကိစၥမွာ အကယ္၍သာ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားလာပါက ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားမ်ား မည္သို႔ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းၾကပါမည္နည္းဟူေသာ ေမးခြန္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ အခြင့္အာဏာမ်ား ဆံုးရႈံးၾကရေတာ့ မည္ ျဖစ္သည္။

ယခုအခ်ိန္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊအဖို႔ အခြင့္အလမ္းကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ရမည့္ အေရးႀကီးေသာ အခ်ိန္ပင္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲ အေျခအေနကို လြန္ဆန္၍ သူကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခဲ့သည့္ လမ္းကို ျပန္ေျပာင္းရေတာ့မည့္အခ်ိန္ လည္း ျဖစ္သည္။ ၾကံဳရမည့္ အခက္အခဲမ်ားက လြယ္ကူမည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ လံုး၀အသစ္ျဖစ္ေသာ အျမင္သစ္မ်ဳိးျဖင့္ မွန္းေမွ်ာ္ ေျခလွမ္းရန္လည္း လိုအပ္ေနပါေသးသည္။

အကယ္၍ ယခုေရြးေကာက္ပြဲကို အမွန္တကယ္ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေဆာင္ရြက္လိုသည္ဆိုပါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊအဖို႔ အခ်ိန္မ်ားစြာ ရွိပါေသးသည္။ ဒီမိုကေရစီအစိုးရမ်ားထံမွလည္း အမွန္တကယ္ အကူအညီမ်ား ရရွိႏိုင္ပါေသးသည္။

ဤသို႔ ေျပာင္းလဲေပးျခင္းအားျဖင့္သာ သူက သူရဲေကာင္းတဦးအျဖစ္ ဆက္လက္ ရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ယခင္ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေန၀င္းၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည့္ အျဖစ္မ်ဳိးကို ေရွာင္လႊဲႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ျခစားေနသည့္ သူ၏ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကိုသာ အားထားေနပါက ဦးေန၀င္းႀကံဳခဲ့ရသည့္ ၾကမၼာဆိုးမ်ဳိး အမွန္တကယ္ ၾကံဳေတြ႔ရၿခိမ့္မည္ ျဖစ္ သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အကူအညီျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက အမွန္တကယ္ တိုင္းျပည္ကို ကယ္တင္သူလည္း ျဖစ္ ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ ၾသဇာျမဲေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္း၌ အမွန္တကယ္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတရပ္ကို စတင္ေဆာင္ရြက္ရန္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိေနပါေသးသည္။ အကယ္၍ ေနာက္ေပါက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား အာဏာလုၾကပါက တိုင္းျပည္ လည္း ၿပိဳကြဲ၍ မတည္ၿငိမ္မႈမ်ားလည္း ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚ ပ်ံ႕ပြားႏိုင္ဖြယ္ ရွိေနပါသည္။

ပထမအခ်က္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက စတင္ေျခလွမ္းရမည့္အခ်က္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ တိုးတက္ျဖစ္ေပၚမႈမ်ားက အလိုအေလ်ာက္ ဆက္ပါလာလိမ့္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

ဗမာႀကီးေရးသားသည့္ Decision Time for Than Shwe ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။

http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/editorial/2009-02-27-05-56-44/2330-2009-12-23-11-23-09