ေန၀င္ခဲ့ေသာဘ၀မ်ား

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အျဖစ္ဆိုးခဲ့ရတဲ့ေန႔ တသက္လံုးစာ အိမ္မက္ဆိုးေတြ ေပးခဲ့တဲ့ေန႔က
ႏွစ္ပါတ္လည္ျပန္ေရာက္လာခဲ့ျပီ..ဒီလိုေန႔ရက္ေတြမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ရတဲ့သူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးေတြ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္ေနၾကမလဲ.သတိရတမ္းတ စိတ္ေတြနဲ႔ ငိုေၾကြးေနၾကရမယ္ ပူေလာင္ေနၾကရမွပဲ...

နာဂစ္မုန္တိုင္း ၀င္ေမႊတဲ့အျဖစ္ကို သတိရမိတိုင္း ယူၾကံဳးမရျဖစ္မိတယ္။
ဒါဟာ ငလ်င္လႈပ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး..မုန္တိုင္းတခု ျဖစ္ေပၚဘို႔ အတြက္ အခ်ိန္ယူရတယ္ အရိွန္ယူရမယ္..။
တိတ္တဆိတ္ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး ..၀င္လာတဲ့လမ္းေၾကာင္းက ထင္ထင္ရွားရွား ရိွတယ္..
ဒီေလာက္ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မျဖစ္ခဲ့သင့္ပါဘူး။

ဘယ္မွာလဲငါတို႔ လူမ်ဳိးေတြအတြက္ လံုျခဳံမႈ ေဘးကင္းတဲ့ေနရာ ..ဘယ္မွာလဲ ကာကြယ္တာဆီးေပးမႈ
ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေတြးတိုင္း စိတ္ထဲမွာ နာက်င္ေနရတုန္းပါပဲ။တုတ္နဲ႔၀ိုင္းရိုက္တာမ်ဳိး ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာ
အျဖစ္ဆိုးခဲ့တယ္..။

ဘ၀မွာတခါမွ မၾကံဳဘူးတဲ့ လိႈင္းလံုးၾကီးေတြ ကို အံ့ၾသခ်ိန္ေတာင္ရခဲ့ ၾကပါ့မလား။။။။။
မမွ်မတနဲ႔ အသက္လုရင္း ဘယ္လိုမ်ား ေသမင္းကို အရံႈးေပးခဲ့ၾကမလဲ...။
ကိုယ္ကိုတိုင္ ရုန္းကန္ေနရခ်ိန္ ကိုယ့္ရဲ႕မိသားစုအတြက္ စိတ္ႏွလံုးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေလာင္ျမိဳက္ေနခဲ့ၾကမလဲ..။

ကိုယ့္မိသားစု အေလာင္းကို ဘယ္လိုနာက်င္မႈမ်ဳိးနဲ႔လိုက္ရွာေနခဲ့ၾကမလဲ..
က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ကို မလိုခ်င္ဘဲအတူတူ တခါတည္းေသသြား ရင္ေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့
အနိမ့္ဆံုးစိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ က်န္ခဲ့ၾကမလဲ..ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးလဲ သူတို႔အတြက္
အိမ္မက္ဆိုးေတြအခါခါ မက္ၾကရေတာ့မယ္...။


အဲဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္က ျပန္လာေတာ့ သတင္းဆိုးက ဆီးၾကိဳေနခဲ့တယ္...အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္
ျမန္မာျပည္မွာ မုန္တိုင္း၀င္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ဒီေလာက္အထိ အေျခအေန ဆိုး၀ါးခဲ့မယ္လို႔ မယံုၾကည္ခဲ့ပါဘူး..
CNN မွာ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ BREAKING NEWS မွာ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ကို ကိန္းဂဏန္းေတြ က မ်ားမ်ားလာတယ္
ရင္ထဲမွာလည္း ဆို႔က်ပ္လာေနျပီ..ဟုတ္ပါ့မလား အဲဒီေလာက္ ျဖစ္နိင္ပါ့မလား ေတြးရင္းနဲ႔ အမွန္တရားကို
လက္ခံလိုက္ရတယ္။တကယ္ကို မ်က္ရည္၀ဲခဲ့ရတယ္...

ေနာက္ေန႔ေတြမွာ အနိဌာရံု ဓါတ္ပံုေတြ ပလူပ်ံေနခဲ့တယ္..။
ဓါတ္ပံုေတြ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ မိသားစုတစု လက္ေတြကို ၾကိဳးေတြနဲ႔ ပါတ္ျပီး ပိုးလိုးပက္လက္ ေသေနတဲ့ဓါတ္ပံု တပံုကို
ၾကည့္မိေတာ့ကြ်န္ေတာ္ ထိန္းမရေတာ့ဘူး မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္..



အတူတူရွင္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္း အတူတကြေသဆံုးသြားၾကတဲ့ မိသားတစုရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ေမတၱာ ကိုျမင္ရတယ္။
ဒီလိုဘ၀ဆိုးေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ...အေလာင္းေတြ ေသာင္ျပင္မွာ ျပန္႔က်ဲေနတယ္။
ေခြးေသ၀က္ေသ ေသျပီး အစြန္႔ပစ္ခံ ခဲ့ၾကရမယ္လို႔ ဘယ္သူကေတြးခဲ့မိမလဲ....။

လူနဲ႔တူေအာင္ ျမဳပ္ႏွံေပးဘို႔ ၾကဳိးစားခဲ့တဲ့သူေတြ သံတိုင္ေတြ အေနာက္ကိုေရာက္ကုန္ၾကတယ္။
ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ငါတို႔လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း တလုပ္တဆုပ္ ေပးကမ္းဘို႔ အားထုတ္တဲ့သူေတြ အုတ္နံရံေတြေနာက္
ေရာက္ကုန္တယ္..အေမွာင္တိုက္ေတြထဲ ေရာက္ကုန္တယ္။

ပစၥလကၡ နိင္ငံမွာ ဖရိုဖရဲ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ ေသျခင္းတရားက အျမဲတမ္းနီးနီးေလးမွာ ရိွေနတယ္
ငတ္မြတ္ျခင္းက ဖြားဖက္ေတာ္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္..ေႏြးေထြးမႈ မရိွဘူး အကာအကြယ္မရခဲ့ၾကပါဘူး
ဘ၀ရဲ႕နိဂံုးေတြလည္း မလွခဲ့ၾကပါဘူး။...အားလံုးေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ပါေစ..




ဒီလိုလက္ျဖန္႔ေတာင္းရမယ္မွန္းသိရင္ သူတို႔ ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့ခ်င္ပါ့မလား။ငါးပါးေသာရန္သူမ်ဳိးက
သူတို႔လက္ေတြကို ျဖန္႔ေတာင္းတတ္ေစတယ္...။ငတ္မြတ္ျခင္းက သူတို႔ေတြကို လက္ျဖန္႔ေတာင္းေစခဲ့တယ္..။
ေရာင့္ရဲစြာ ေနတတ္ခဲ့တာေတာင္ သူတို႔ ေတာင္းစားေနရတယ္..။
ငါတို႔လူမ်ဳိးေတြ ေန၀င္ၾကေတာ့မွာလား...

ဒီလိုသဘာ၀ေဘးဆိုး က်ေရာက္လို႔ ကာကြယ္ေရး ကယ္ဆယ္ေရးေတြ လုပ္လို႔ ေနာက္က်ခဲ့မယ္
လစ္ဟင္းခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ယူျပီး အလုပ္ထြက္ၾကတဲ့ လူၾကီးလူေကာင္းေတြ ရိွတယ္..
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နိင္ငံမွာေတာ့ တာ၀န္ရိွတဲ့သူ ေဒါက္တာဘြဲ႔ အပ္ႏွင္းခံရတယ္...
အဲဒီလူ ေနာက္ထပ္ ဘြ႔ဲတဘြဲ႔ ထပ္ရဘို႔အတြက္ မုန္တိုင္းေနာက္တလံုးေတာ့ ထပ္မေမွ်ာ္နိင္ေကာင္းပါဘူးလို႔
ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ေတြးမိေသးတယ္။။။

ေသသြားတဲ့သူေတြ အားလံုး ဘ၀မွာ လူသားဆန္ခြင့္ မရခဲ့ၾကဘူး..ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း အတူတူပါပဲ..
နာဂစ္ဟာ လူတသိန္းေက်ာ္နဲ႔ တညတာ အျဖစ္ဆိုးဆိုရင္ .....
လူသန္းငါးဆယ္ေက်ာ္နဲ႔ တစ္ဘ၀စာ အျဖစ္ဆိုးလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာနိင္ငံမွာ ရိွေနေသးတာေတာ့ မေမ့ၾကပါနဲ႔....။

( http://page-28.blogspot.com/ ) မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္.