ဖုန္းေမာ္ေန ့အမွတ္တရ

ကိုဖုန္းေမာ္ အမွတ္တရ
ေရးသူ- ကိုလူေခ်ာ (က်ဴးပစ္မွ)

ေက်ာင္းသားေမာင္ဖုန္းေမာ္ကြယ္လြန္တုန္းကအျဖစ္အပ်က္ကိုေမာင္ဖုန္းေမာ္ႏွင့္ေမာင္စိုးႏိုင္တုိ႔ကိုရန္ကုန္ေဆး ရုံႀကီးကိုလိုက္ပို႔ခဲ့တဲ့က်ြန္ေတာ္ရဲ့ဆရာႀကီး-ေျပာျပခဲ့တာကို- မသိလိုက္ရတဲ့ ညီငယ္၊ညီမငယ္ေတြကို သိေစခ်င္လို႔ေရးျပလိုက္ပါတယ္။

အားလုံးသိျပီးတဲ့အတုိင္း-၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လရဲ႔တခုေသာညအခ်ိန္- RITေက်ာင္းဝင္းကို -လုံထိန္းေတြ ေသနတ္ေတြနဲ႔ပစ္ခဲ့တုန္းက ေမာင္ဖုန္းေမာ္ႏွင့္ေမာင္စိုးႏိုင္တို႔-လုံထိန္းေတြရဲ႔ က်ည္သင့္ခဲ့ရတယ္။
ထိုစဥ္က- RIT က သိပၸံဘာသာရပ္တခုရဲ႔ဌာနမွဳးျဖစ္သူ-က်ြန္ေတာ္ရဲ႔ဆရာနဲ႔အျခားဆရာတခ်ိဳ႔-ေမာင္ဖုန္းေမာ္ႏွင့္ေမာင္စိုးႏိုင္တို႕ကိုေဆးရုံႀကီး ပို႔ဖို႕စိစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာဟာ-အဝတ္ျဖဴတခုကိုအလံအျဖစ္ကိုင္ျပီး - မပစ္ၾကပါနဲ႔၊ က်ဳပ္တကၠသိုလ္က-ကထိကပါ။ ေက်ာင္းသား (၂)ေယာက္ဒဏ္ရာရထားလို့-ေဆးရုံပို႔ခ်င္တယ္-ကားစီစဥ္ေပးပါလို႔-လုံထိန္းေတြကိုေအာ္ေျပာခဲ့တယ္။

က်ြန္ေတာ္က-ဆရာကိုေမးတယ္။ လုံထိန္းေတြ-တကယ္ဘဲေသနတ္ေတြနဲ႔ပစ္သလားဆိုေတာ့။ ဆရာႀကီးက ျပန္ေျပာတယ္- မင္း UTC ဝင္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။
စကားခ်ပ္၊ က်ြန္ေတာ္-ထိုဆရာႀကီးနဲ႔ နယ္ေကာလိပ္မွာဆုံခဲ့တယ္။ ထိုစဥ္က ဌာနမွဳး ကထိက။ နယ္ေကာလိပ္ရဲ့ UTC တပ္ဖဲြ႔မွာ ဆရာက ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလ့က်င့္ေရးသြားေတာ့လဲ။ တိုင္းဗဟိုေလ့က်င့္ေရးစခန္းကို-က်ြန္ေတာ္တို႔နဲ့ လိုက္ပါခဲ့တယ္။ ဆရာႀကီးေျပာတာက-မင္းတို႔ UTC တုန္းကေလ့က်င့္ေရးသရုပ္ျပနဲ႔ စက္ပစ္ကြင္းမွာ ပစ္သလို မ်ိဳးေပ့ါတဲ့။ ပတ္ကားက်ည္ေတြနဲ႔ပစ္သလို-မင္းတို႔ေလ့က်င့္သလို ဘလိုင္းေတာင့္ေတြနဲ့ ပစ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဖူးတဲ့။

ဆရာၾကီးရဲ႔ေအာ္သံေႀကာင့္ လုံထိန္းေတြအပစ္ရပ္ျပီး-ရဲအုပ္တေယာက္၊ေရာက္လာတယ္တဲ့။ ေမာင္ဖုန္းေမာ္ႏွင့္ေမာင္စိုးႏိဳင္တုိ႔ကိုသူတို႔ရဲ႔သ ူငယ္ခ်င္းေတြကေပြ႔ေခၚလာတယ္တဲ့။ ဆရာတို႕ကားတစီးရျပီး ေဆးရုံႀကီးကိုညႀကီးေရာက္သြားၾကတယ္။ ဆရာေျပာျပတာကေတာ့-ကားေပၚေရာက္ကတည္း-ေမာင္ဖုန္းေမာ္ အသက္မရိွေတာ့ဖူးလို႔-သူထင္တယ္တဲ့။ ေမာင္ဖုန္းထံမွဘာအသံမွမၾကားရေတာ့ဖူး။ ေမာင္စိုးႏိုင္ကေတာ့-ကားေပၚမွာညီးညဴရင္း ပါလာေၾကာင္း။ ေဆးရုံႀကီးေရာက္ျပီးမွကြယ္လြန္တယ္လို႔သိခဲ့ရပါတယ္။
ဆရာတို႔တေတြ-ေမာင္စိုးႏိုင္ကိုခြဲစိတ္ေနတုန္း-မနက္ေဝလီေဝလင္းမွာ လဘက္ရည္ေသာက္ရန္ ေဆးရုံႀကီး အျပင္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ေမာင္းစိုးႏိုင္ရဲ႔သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ခြဲစိတ္ခန္းရဲ့အျပင္မွာ ေစာင့္က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ဆရာတို႔-ေဆးရုံႀကီးအဝင္ဂိတ္ကိုအေရာက္မွာ-ယဥ္ထိန္းမ်ားပါဝင္တဲ့ရဲကား တစီးဝင္လာတာနဲ႔ ထိက္တိုက္တိုးေတာ့တယ္။ ရဲကားမွာပါလာတဲ့- ရဲအရာရိွကဆရာတို႔ ဘယ္ကိုသြားၾကမလို႕လဲ ေမးတယ္။ (ထုိရဲအရာရိွက - RIT ဆရာေတြ ဆရာေတြမွန္းဘယ္လိုသိသလဲဆိုတာကိုေတာ့ က်ြန္ေတာ့ ဆရာျပန္ေျပာျပတာ ကို မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ႏွစ္-၂ဝ ရိွျပီဆိုေတာ့-က်ြန္ေတာ္ သတိမရေတာ့ တာကို ခြင့္လြတ္ပါ။) RIT က ဆရာေတြက-လဘက္ရည္သြားေသာက္မလို႔ ဆိုေတာ့၊ ရဲအရာရိွက-ဟာဆရာတို႔ လာပါ က်ြန္ေတာ္တို႔ျပဳစုပါရေစ ဆိုျပီး၊ လသာလမ္းက ရဲစခန္းကိုေခၚသြားတယ္။

ဆရာကျပန္ေျပာတာက-ငါတို႔ ငတုံးေတြပဲ။ ယဥ္ထိန္းရဲေတြျမင္ေတာ့ အဖမ္းအဆီးအဖြဲ႔ေတြလို႔ မထင္ခဲ့ဖူးတဲ့။ ဆရာတို႔က-ေဆးရုံႀကီးကိုျပန္ဖို႕လုပ္ေတာ့-ယဥ္ထိန္းရဲအရာရိွက-ဆရာတို႕ကိုခြင့္မျပဳဖူး။ ထိုအရာရိွက ဆရာတို႕ ရွင္းျပတာက- တိုင္းကညြွန္ၾကားလိုက္တယ္။ ေဆးရုံႀကီးေရာက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ဆရာမ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ကို- ယဥ္ထိန္းရဲမွသြားေခၚျပီး လသာရဲစခန္းတြင္ ေခတၲထိန္းသိမ္းထားရန္တဲ့။ ယဥ္ထိန္းရဲဆိုေတာ့ မည္သူကမွ ဖမ္းဆီး သည္ဟု မထင္ ေသာေႀကာင့္-ယဥ္ထိန္းရဲကိုတာဝန္ေပးေၾကာင္း ထိုယဥ္ထိန္းရဲမ်ားဝင္လာသည္ကို - ျမင္ေတာ့ ေမာင္စိုးႏိုင္ရဲ႔သူငယ္ခ်င္းကေဆးရုံႀကီး အေနာက္ေပါက္မွထြက္ေျပးသြားေၾကာင္းေနာက္မွသိရတယ္။
ေနာက္ေတာ့-ရန္ကုန္တိုင္းရဲမွဳးႀကီး-လသာလမ္းရဲစခန္းကိုလိုက္လာျပီး-ဆရာတို႔ကိုေခတၲထိမ္းသိမ္းထား ရတဲ့ အတြက္ေတာင္းပန္ေၾကာင္း၊ ေမာင္ဖုန္းေမာ္နဲ႔ ေမာင္စိုးႏိုင္တို႕ကိုေဆးရုံႀကီးကိုလာပို႔ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူး တင္ ေၾကာင္း။ အကယ္၍-ေမာင္ဖုန္းေမာ္ရဲ႔-ရုပ္အေလာင္းကို RIT ေက်ာင္းသားမ်ားသာရသြားပါက ယခု အေျခ အေန ထက္ကိုပိုမိုဆိုးသြားႏိုင္ေၾကာင္းေျပာျပျပ ီး။ ဆရာမ်ားကို RIT ေက်ာင္းဝင္းသို႔ ျပန္ပို႔ေပးလိုက္ ပါတယ္။

တံတားျဖဴ အေရးအခင္းေန႔က-ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရတဲ့- ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အတြင္းကျဖစ္ရပ္ကို ညီ၊ညီမ ေတြသိရေအာင္မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးျပမယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၆) ရက္ - တံတားျဖဴ ေန႔

ထိုေန႔မနက္မွာ-က်ြန္ေတာ္တို႔ဌာနမွဳးနဲ႔ က်ြန္ေတာ္အပါအဝင္ဆရာေတြအစည္းအေ၀းလုပ္ေနၾကတယ္။ အေမရိကန္ကို ပညာသင္သြားဖို႕ကိစၡ။ က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ဌာနတည္ေနရာကား-၀ိဇၨာအေဆာက္အဦးႏွင့္ ဆက္စပ္ေနတယ္။ အေရွ႔တိုင္းပညာ (ပါဌိ)ဌာန ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံဌာန တို႕အၾကား၊ စီးပါြးေရးတကၠသိုလ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္။ ေနာက္ေၾကာဖက္ကေတာ့ ဝိဇၨာခန္းမ။ ထိုေန႔မနက္ (၁ဝ)နာရီေလာက္မွာေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ေအာ္သံေတြ-ဝိဇၷာခန္းမဖက္ကနဲ့-ဝိဇၨာအေဆာက္အဦးတခုလုံးဆူညံေနတယ္။ ဌာနမွဳးက-ေဟ့ထြက္ၾကည့္ၾကစမ္းဘာျဖစ္တာလဲတဲ့။

က်ြန္ေတာ္တို႔ထြက္ၾကည့္ေတာ့-ေက်ာင္းသူေတြေအာ္သံေတြၾကားရ၊ ေျပးေနၾကတာေတြေတြ႔ရတယ္။ က်ြန္ေတာ္ရယ္၊သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ဓါတုေဗဒ လထ-ကထိကရယ္ ဝိဇၨာအေဆာက္အဦးမွ တကၠသိုလ္အပန္းေျဖရိပ္သာ (RC) အထိသြားၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို႕ေတြ႔ခဲ့ရတာကေတာ့-ေက်ာင္းသူ။သားေတြအမ်ားႀကီး၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္အေရွ့နဲ႔ တကၠသိုလ္မ်ား စာၾကည္႔တိုက္ အေရွ့ေတြမွာ။ အဓိပတိလမ္းတေလ်ာက္အျပည့္ပဲ။ က်ြန္ေတာ္တို႕ေမ်ွာ္လင့္လိုက္မိပါတယ္။ ေဟာေျပာဖို႔-စုေဝးေနၾကျပီ။ ေဂဘရယ္ရဲ့ေဆာင္းပါးမွာ-ေမာင္ဖုန္းေမာ္ႏွင့္ေမာင္စိုးႏိုင္တို႔ ေသဆုံးရမွဳအတြက္ ေဖာ္ထုတ္ေပးရန္စုေဝးၾကသည္လို႕ေရးထားတယ္။

က်ြန္ေတာ္တို႔-ဌာနကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ဌာနမွဳးကိုသတင္းပို႔လိုက္ပါတယ္။ ဌာနက သရုပ္ျပဆရာအငယ္ (၃) ဦး၊ လ။ထ-ကထိက (၂)ဦးနဲ႔၊ အရြယ္လတ္-စက္မွဳ က်ြမ္းက်င္(၁)ဦးပါတဲ့အဖဲြ႔ ထြက္သြားၾကတယ္။ ဌာနမွဳးကေစလြတ္လိုက္သည္လား၊ ဦးဘသန္းဟက္ ကတာဝန္ေပးလိုက္သည္လားဆိုသည္ကို-မမွတ္မိေတာ့ပါ။
ထိုေန႔ကေတြ႔ရသည္ကေတာ့-ေက်ာင္းသူေတြစီးတဲ့ ဖယ္ရီကားေတြ-ေက်ာင္းထဲကေမာင္းထြက္သြား ေတာ့-ေက်ာင္းသားေတြအမ်ားႀကီး၊ ဖယ္ရီကားေတြမွာတြယ္လိုက္သြားၾကတယ္။

မာလာေဆာင္ေဘးမွဝင္ရတဲ့ ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္လမ္းထိပ္က သံတံခါးလည္းပ်က္ဆီးေနတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို႔ ဌာနမွဳးအပါအဝင္အားလုံး-ဌာနရဲ့ဧည့္သည့္လက္ခံတဲ့ ေနရာမွာပဲစုေနၾကတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာ-ဌာနမွဳးထံ ဒုတိယဝန္ႀကီး ေဒါက္တာေမာင္ဒီထံမွ တယ္လီဖုန္းေခၚပါတယ္။ ဌာနမွဳး-ေဒါက္တာေမာင္ဒီႏွင့္ စကားေျပာျပီးရုံးခန္းထဲမွထြက္လာေတာ့-က်ြန္ေတာ္တို႔ကိုေျပာျပတာကေတာ့-ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ ခ်စ္ေဆြမွ-သတင္းပို႕ေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အတြင္းအေျခအေနအေတာ္ဆိုးေနေၾကာင္း၊ေက်ာင္းသားမ်ားေက်ာင္းပိုင္ပစၥည္းေတြကို ဖ်က္ဆီးေနေၾကာင္း၊လုံျခဳံေရးတပ္ဖဲြ႔ေတြဝင္ေရာက္ေစခ်င္ေၾကာင္း သတင္းပို႔ထားတယ္။

ေဒါက္တာေမာင္ဒီမွ ေဒါက္တာခ်စ္ေဆြ၏သတင္းပို႔ခ်က္ကိုမယုံၾကည္တာေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ဌာနမွဳးကို-စုံစမ္းခိုင္းတယ္။ ေဒါက္တာေမာင္ဒီမွ-ဌာနမွဆရာတဦးသြားစုံစမ္းျပီး-ျပန္သတင္းပို႔ေစခ်င္ေျပာသြားတယ္။ က်ြန္ေတာ္ရဲ့ဌာနမွဳးက က်ြန္ေတာ့ကို တာဝန္ေပး လိုက္ တယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ)မွ ေက်ာင္းသူ။ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ......ပဲခူးေဆာင္၊ အင္းဝေဆာင္၊ မႏၲေလးေဆာင္၊ ေတာင္ငူေဆာင္၊ ေရြဘိုေဆာင္. ...ေက်ာင္းဝင္းတခုလုံး လွည့္လည္ေၾကြးေႀကာ္ ခဲ့ၾကတယ္။ အဓိပတိလမ္းမတခုလုံးေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတယ္. ဒီေနာက္ေတာ့...ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမအေရွ့ အဝိုင္းမွာ စုေဝးၾကတယ္။

က်ြန္ေတာ့ဌာနမွဳးရဲ့တာဝန္ေပးခ်က္အရ....ထုိေနရာသို႔.. .က်ြန္ေတာ္ေရာက္သြားတယ္။ မနက္ပိုင္း (၁ဝ) နာရီခြဲ ေလာက္ရိွျပီလို႔ထင္ပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္...ဌာနအေရွ့မွ ထြက္ျပီး...အေရွ႔တိုင္းပညာဌာနေဘးမွ ေလ်ာက္သြား ရာ...ဝိဇၨာအေဆာက္အဦးရဲ႔အေရွ့ကိုေရာက္သြား တယ္။ တရုပ္စကားပန္းပင္ရဲ႔ေအာက္မွာရပ္လိုက္တယ္။

က်ြန္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့တာကေတာ့...ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ.. .ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္အေရွ႔က အဝိုင္းမွာ၊ သစ္ပုတ္ပင္အေရွ့မွာ၊ ဝိဇၨာအေဆာက္အဦးမွ ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ကိုကူးတဲ့...တံတားမွာ၊ အမ်ားႀကီးေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ဝိဇၨာဘာသာရပ္မ်ားမွ..ဆရာမ်ား၊ ရူပေဗဒမွဆရာမ်ား၊ စီးပြါးေရး တကၠသိုလ္မွဆရာမ်ား...လဲရိွေနၾကတယ္။

ထိုအခ်ိန္မွာ......ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ႔ဒုတိယ ပါေမာကၡခ်ုပ္ ဦးဘသန္းဟက္ဟာ လက္ကိုင္အသံခ်ဲ႔စက္ျဖင့္ ေျပာေနတာကိုျမင္ခဲ့ရတယ္။ ၾကားမိတာကေတာ့-ေက်ာင္းသားေတြကို...ေက်ာင္းအျပင္မထြက္ဖို႔......ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းဆႏၵျပႏိုင္ေၾကာင္းေက်ာင္းျပင္ပကို ထြက္ပါက....ဆရာမ်ားတာဝန္မယူႏိုင္ဖူးလ ို႔.....မွတ္မိေနတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ ....ဆရာႀကီး..ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမ ထဲျပန္ဝင ္သြားတယ္။ သူ႔လက္ကိုင္ဟြန္းကေတာ့...ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ လက္ထဲက်န္ခဲ့တယ္။

ထိုအခ်ိန္မွာ..........ၾကိမ္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ဦးထုပ္ေဆာင္းထားတဲ့ေက်ာင္းသား(ေဂဘရယ္ရဲ႔ေဆာင္းပါးမွာေတာ့-ခေမာက္ႀကီးတလုံးကိုေဆာင္းထားတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္- ေဇာ္မင္း-အာျပဲ တဲ့) က ေၾကျငာခ်က္တခုကို ဖတ္ၾကားလိုက္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢကိုစတင္ဖဲြ႔စည္းလိုက္ျပီေၾကျငာလိုက္ေတာ့.... ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ လက္ခုပ္တီးျပီးအားေပးလိုက္ၾကတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့...သမဂၢအဖဲြ႔ဝင္အမည္မ်ားကိုေၾကျငာပါတယ္။ေဂဘရယ္ရဲ႔ေဆာင္းပါးမွာ...မ်က္မွန္နဲ႔ ေက်ာင္းသား (လွမ်ိဳးေနာင္)လဲအဲဒီအခ်ိန္ကရိွေနတယ္ဆိုဘဲ။ ထိုစဥ္ကာလ.....က်ြန္ေတာ္ဟာ....ေက်ာင္းသားမဟုတ္ေလေတာ့....ယခုအခါလူတိုင္းသိၾကတဲ့....၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတြကို....တေယာက္မွ မသိပါ။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကိုဖတ္ၾကားေနၾကတယ္။

က်ြန္ေတာ့ရဲ႔တာဝန္က............ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဦးေရမည္မ်ွရိွသည္ကိုခန္႔မွန္းျပီးသတင္းျပန္ပို႔ရ မည္။ မလြယ္တဲ့အလုပ္ပါ။ က်ြန္ေတာ္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္၊ ေဒါက္တာေမာင္ဒီ....မစိုးရိမ္ရေအာင္သတင္းပို႔မည္။သို႔မဟုတ္ပါက....ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအေၾကာင္းဆိုးသြားႏိုင္သည္။ က်ြန္ေတာ့ဆႏၵမျပည့္ဝခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းအျပင္ထြက္သြားျပီး တံတားျဖဴတြင္........ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားကို လုံထိန္းမ်ားကဝိုင္းရိုက္ ျပီး၊ အခ်ိဳ့ကို...အင္းစိန္ေထာင္ထဲ ဖမး္ဆီးသြားေႀကာင္း ေနာက္မွသိရ၍စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ခဲ့ရ၏။

ထိုေန႔ကျဖစ္ရပ္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍..... ဦးေအာင္ႀကီးစာေတြ ပလူပ်ံေအာင္ထြက္လာခဲ့ျပီး ...ရန္ကုန္ျမို႔သူျမို႔သား မ်ားကို ..... လုံထိန္းကိုမုန္းတီးတဲ့စိတ္ကိုျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ ..... ေျမနီကုန္းအေရးအခင္းမွာ ... လုံထိန္းေတြခံလိုက္ရတာ .... အားလုံးအသိပါ။