၁၉၄၆ခုႏွစ္ ၊ မတ္လက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္ျမ ၊ ဟသၤာတဦးျမ ၊ ဦးေအာင္ဇံေ၀ စေသာ ဖဆလပ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ စည္းရံုးေရးခရီးထြက္ခဲ့စဥ္က အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုကို အလ်ဥ္းသင့္၍
ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္တင္ျပလိုပါသည္။
ထုိအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အစိုးရအဖြဲ႕အာဏာမရရွိေသးဘဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးသာ ျဖစ္ေနရာ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္၀န္ၾကီးမ်ား တိုင္းခန္းလွည့္လည္သလို ေလယာဥ္ ၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ ၊ မီးရထား ၊ မီးသေဘာၤစသည့္ အေဆာင္အေယာင္မ်ား မရရွိသျဖင့္ ျဖစ္သလို ဆင္းရဲ ပင္ပန္းစြာ သြားခဲ့ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အလြန္ပင္ပန္းစြာ ခရီးသြားရသည္ကို လုံဳး၀မညီ္းညဴဘဲ ရႊင္လန္း တက္ၾကြစြာပင္ သြားခဲ့သည္မွာ အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ စစ္အတြင္း ဂ်ပန္ေခတ္က သူသည္ တပ္မေတာ္ေသနာပတိႏွင့္ စစ္၀န္ၾကီးအျဖစ္ ေမာရစ္၂၅ အမ်ိဳးအစား အနက္ေရာင္ ဆလြန္းကားၾကီး ကို အလံသံုးခုဆင့္လႊင့္လ်က္ စီးနင္းသြားလာခဲ့ရသည္ကိုလည္း ျပန္လည္သတိမရ ၊ မေတာင့္တဘဲ ပန္းေတာင္းမွ ေတာင္ကုတ္သို႕အသြား ဘတ္စ္ကား အစုတ္တစ္စီးျဖင့္ သြားရျခင္း ၊ ရခိုင္ဖက္တြင္လည္း ႏြားလွည္းတစ္လွည့္ ၊ ေျခက်င္တစ္ခါသြားလာျပီး စည္းရံုးစကားေျပာရျခင္းကို လံုး၀စိတ္ဓါတ္မက်ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္လင္စြာပင္ သြားလာေဟာေျပာစည္းရံုးခဲ့ပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ အလံသံုးဆင့္ဆိုသည္မွာ ဂ်ပန္စစ္ဘက္ အၾကီးအကဲမ်ား မိမိတို႕၏ ေမာ္ေတာ္ကားတြင္ ရာထူးအလိုက္ အလံမ်ား တပ္ဆင္လႊင့္ထူ၍ သြားေလ့ရွိသကဲ့သို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကားတြြင္လည္း စစ္ဖက္ရာထူးေမဂ်ာဂ်င္နရယ္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္)အလံ ၊ တပ္မေတာ္ ေသနာပတိအလံႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ စစ္၀န္ၾကီး
အလံဟူ၍ အလံသံုးခုဆင့္၍ လႊင့္ထူသြားခဲ့ရျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္ ]
ရခိုင္ျပည္ ေျမာက္ပိုင္းစစ္ေတြျမိဳ႕ ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္ေနရာအႏံွ႕အျပားသို႕ လွည့္လည္ေဟာေျပာ စည္းရံုးၾကျပီးေနာက္ ရန္ကုန္သို႕မျပန္မီ ေတာင္ကုတ္ သံတြဲ ေတာင္ကုတ္ျမိဳ႕နယ္မ်ားဆီသို႕ ဆက္လက္သြားေရာက္ ေဟာေျပာရန္ ယင္းေဒသ၌ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕၏ အမာခံ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ၾကီး ကြယ္လြန္သူ ပါေမာကၡ ဦးေက်ာ္ရင္က စီစဥ္ထားပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ေတာင္ကုတ္ ၊ သံတြဲ ေဒသတြင္ ေရလမ္းမွ ခရီးသြားရျခင္းကို သေဘာမက်ေသာ္လည္း အလြန္ရင္းႏွီးျပီး အားကိုးရသူ ဦးေက်ာ္ရင္ က ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားျခင္းကို မျငင္းဆန္လိုသျဖင့္လွည့္လည္ေဟာေျပာရန္ သေဘာတူလိုက္ပါသည္။
သို႕ႏွင့္ပင္ နယ္လွည့္ခရီးထြက္ၾကရမည့္ေန႕ နံနက္ပိုင္းတြင္ ေဒသခံပုဂၢိဳလ္တို႕က ေရလမ္းျဖင့္ သြားရန္အတြက္ တံငါေလွၾကီးမ်ားျပင္ဆင္ေနၾကစဥ္ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္သည္ ရပ္ေစာင့္ၾကည့္ေနရာမွ ကၽြန္ေတာ့္အား သူ႕အနီးသို႕ေခၚ၍
ခပ္တိုးတိုးေမးပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ငါတုိ႕အခုသြားရမယ့္ေရလမ္းက ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သြားရမွာလား..”
ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။ ေရလမ္းဆိုေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေရတိမ္ျပီး ကမ္းနဲ႕နီးနီးေနရာက သြားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခရီးတစ္ေထာက္မွာေတာ့ ပင္လယ္ကိုျဖတ္သြားရပါမယ္။ ေဘးအႏၱရာယ္ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ရာသီဥတုကလည္း
သာယာျပီး လိႈင္းေလျငိမ္တဲ့ ရာသီမို႕ အဆင္ေျပမွာပါ
ကၽြန္ေတာ္က ခရီးစဥ္ကို သိထားသည့္အတိုင္း အမွန္ကိုေျဖလိုက္ပါသည္။
“ ဟာ ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သြားရမယ္ဆို၇င္ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ကြ...”
“ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..”
“ ဘာျဖစ္ရမွာလဲ။ ငါက ေရမကူးတတ္ဘူးကြ၊ မေတာ္မဆ ေလွေမွာက္ရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲ...”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ႕အားၾကည့္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိပါသည္။
ေရမကူးတတ္သူမ်ား အေနျဖင့္ ေရလမ္းခရီးသြားရမွာေၾကာက္ျခင္း သည္ မဆန္းပါ။ အထူးသျဖင့္ ကမ္းႏွင့္ ေ၀း ေ၀းပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သြားရမည္ကို စိုးရိမ္ရမည္ဆိုရင္လည္း စိုးရိမ္မိမည္မွာ သဘာ၀က်ပါသည္။
သို႕ေသာ္ခရီးက မသြားမျဖစ္။ ဦးေက်ာ္ရင္ႏွင့္ ေဒသခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ ေဟာေျပာမည္ဟု ေၾကျုငာထားျပီးေနေပျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စဥ္းစားရင္း အၾကံတစ္ခုရမိသျဖင့္
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဒီမွာပဲ ခဏေစာင့္ပါ။ ခရီးစဥ္ ေျပာင္းလို႕ရရင္ ေျပာင္းျပီး သြားဖို႕ ကိုေက်ာ္ရင္တို႕နဲ႕ တိုင္ပင္ၾကည့္ ပါဦးမယ္ ” ဟု ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ၾကီး ဦးေက်ာ္ရင္တို႕ လူစုရွိရာသို႕
ေလွ်ာက္သြားလိုက္ပါသည္။
အမွန္ေတာ့ ဦးေက်ာ္ရင္က ဘာမွမေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ကသာစိတ္ကူးရသည့္အၾကံကို ခပ္တိုးတိုးေျပာျပျပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ရင္ကလည္း နားလည္ဟန္ျဖင့္ ျပံဳး၍ေခါင္းညိတ္ျပပါသည္။
ထုိ႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံသို႕ ခပ္သုတ္သုတ္ျပန္ေလွ်ာက္သြားလို က္ပါသည္။
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာ မရွိဘူး။ ကိုေက်ာ္ရင္တို႕ အဖြဲ႕နဲ႕ တုိင္ပင္ျပီးပါျပီ။ သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ကို လမ္းေျပာင္းျပီး သြားၾကမယ္။ အတြင္းဘက္ ေခ်ာင္းငယ္တစ္ခုကေနတစ္ဆင့္ ျဖတ္သြားမွာမုိ႕ နည္းနည္းေတာ့
ပိုေ၀းလို႕ အခ်ိန္ပုိၾကာမယ္။ ဒါေပမယ့္ ပင္လယ္ျပင္ ျဖတ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စိတ္ခ်လက္ခ် သြားႏိုင္ၾကပါ့မယ္။ ကဲ ေလွေတြလဲ အသင့္ျဖစ္ေနျပီ။ သြားၾကရေအာင္....”
ဤသို႕ေျပာျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အသင့္ျပင္ထားေသာ ေလွၾကီးဆီသို႕ သြားလိုက္ပါသည္။ ေလွက တံငါေလွ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒသခံပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးသည့္အခါ ေနပူသက္သာေအာင္ဆိုျပီး ေပါင္းမိုး ေလွ၀မ္း အေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အၾကံအစည္ ေခ်ာေမာအဆင္ေျပသြားပါသည္။
ေလွ၏အမိုးေအာက္တြင္ ခင္းထားေသာ သင္ဖ်ဴးဖ်ာမ်ားရွိရာ ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္တစ္ဦးအား ေခါင္းအံုးတစ္လံုး ရွာခိုင္းျပီး ဖ်ာေပၚတြင္ ခ်ထားလိုက္ပါသည္။
ေလွေပၚတက္မိသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အမိုးေအာက္သို႕ ၀င္ေစျပီးေနာက္ “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အခုသြား ရမယ့္ေရလမ္းက နည္းနည္းပိုေ၀းလို႕ အေတာ္ၾကာၾကာသြားရမယ္။ ဒီတိုင္း ထိုင္လိုက္သြားရင္လည္း ပ်င္းစရာေကာင္းလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ခရီးလဲပန္း ၊ ညတုန္းကလဲ စကားေျပာေနၾကတာ ညဥ့္နက္သြားလို႕ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အခုအခ်ိန္ရတုန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေအးေဆးေဆးတစ္ေရး ေလာက္အိပ္လုိက္ပါ။ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ သြားေဟာေျပာရမယ့္ ရြာေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိပ္ေရး၀ျပီး လန္းဆန္းလာပါလိမ့္မယ္ ”ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ဇြတ္အတင္းပင္ အိပ္ခိုင္း လိုက္ ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ အခ်က္တစ္ခုမွာႏိုင္ငံေရး ၊ စစ္ေရး ကိစၥမ်ား တြင္သာ သူကုိယ္တိုင္ အဆံုးအျဖတ္ေပးေလ့ရွိေသာ္လည္း အျခားအေသးအဖြဲ႕လူမႈေရးကိစၥမ်ား တြင္ဆိုလွ်င္္ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕စီစဥ္ေပးသလိုသာ လုပ္ေလ့ရွိျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပ ခရီးသြားလာရာတြင္ဆိုလွ်င္လည္း ဘယ္အခမ္းအနားအမ်ိဳးက်လွ်င္ ဘယ္လို၀တ္စားရမည္ကိုပင္ သူ မသိသျဖင့္
“ ေဟ့ေကာင္ လုပ္စမ္းပါဦးကြ ၊ ငါဘယ္လို၀တ္ရမွာလဲ ” ဟု ေမးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က ၀တ္ရမည့္ အ၀တ္အစား မ်ား ေရြးထုတ္ေပးလိုက္ရံုႏွင့္ ကိစၥျပီးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဘာမွ်မေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေပးေသာ အ၀တ္ အစားမ်ားကိုသာ ၀တ္ေလ့ရွိပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ နက္ကတိုင္ လည္စည္း စည္းရာတြင္ ပံုပန္းမက်ျဖစ္ေနလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ကပင္ ပုံက်ေအာင္ စည္းေပးရပါသည္။
ဆုိလိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥကလြဲလွ်င္ လူမႈေရးကိစၥမ်ားတြင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆရာမလုပ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသာ ေမးျပီး စီစဥ္ေပးသည့္အတိုင္း လိုက္လုပ္တတ္ပါသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ေလွေပၚေရာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က တေရးတေမာအိပ္ရင္း အနားယူပါဟု ေျပာေတာ့လည္း သူသည္ ဘာမွမေျပာဘဲ လွဲအိပ္ခ်လိုက္ရာ ပင္ပန္း၍လား မေျပာတတ္ ၊ ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြား ရွာပါသည္။
သည္ေတာ့မွ ေလွကို ပဲ့ကိုင္ထိန္းသူ ၊ ေလွာ္ခတ္သူ လူငယ္မ်ားအား စထြက္ရန္ေျပာျပီး ပင္လယ္ျပင္ကိုျဖတ္၍ ေလွာ္ခတ္သြားၾကရပါေတာ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ ဘာမွမသိ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသလို ေရတိမ္တိမ္ေခ်ာင္းက်ဥ္းက်ဥ္းထဲက ျဖတ္ေလွာ္သြား သည္ဟု သာ ထင္လွ်က္ စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္သြားရွာပါသည္။
ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသလို ေနရာမွ လူမ်ားဆုိလွ်င္ ကေလးဘ၀ကပင္ေရထဲဆင္း ေဆာ့ကစားရာမွ ေရကူးတတ္ရံုမက က်င္လည္စြာကူးႏိုင္ၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ မိုးေခါင္ေရရွား ၊ အင္းအိုင္ ျမစ္ေခ်ာင္းမရွိသေလာက္ ရွားပါးေသာ မေကြးတိုင္း နတ္ေမာက္ျမိဳ႕သားဇာတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအဖို႕ ေရမကူးတတ္ျခင္းမွာ မဆန္းပါ။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ေရကူးကန္ ၊ ေရကူးအသင္း (တကၠသိုလ္ ေရကူးအသင္း ) လည္း ရွိသျဖင့္ အသင္း၀င္ျပီး ေရကူးသင္လွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ၏။ သို႕ရာ တြင္ တကၠသိုလ္သမ၈ၢႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ စိတ္၀င္စားျပီး အခ်ိန္ျပည့္ လႈပ္ရွားေနသူ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားကိုေအာင္ဆန္း အေနျဖင့္ ေရကူး အသင္း၀င္ျပီး ေရကူးသင္ရန္အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ့ပါေခ်။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ပင္လယ္ျပင္ျဖတ္၍ ေရလမ္းခရီးသြားျခင္းမ်ိဳးကို မသြားခ်င္သည္မွာလည္း သဘာ၀က်သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
တပ္မေတာ္ ေသနာပတိ စစ္သူၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ေရမကူးတတ္ဘဲ ေရလမ္းခရီးသြားရမွာ ၀န္မေလးသင့္ဟု ေ၀ဖန္အျပစ္တင္၍မရပါ။ ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ကၽြန္ေတာ္သံုးသပ္ရရွိသည့္ အဓိက အခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အား ထပ္တလဲလဲေျပာေလ့ရွိေသာ လူမွာ အေရးၾကီးဆံုးက
“ ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႕အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးမႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ ”
“ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ေနရာဌာနမေရြး မွန္တာကိုသာ ေျပာ၀ံ့တဲ့သတၱိရွိရမယ္ ”
ဟူေသာ သြန္သင္ဆံုးမခ်က္ ၊ အထူးသျဖင့္ သူ၏ ၀ါသနာအရ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ဟု ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း
ယခုလည္း သူသြန္သင္ဆံုးမသလို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႕လုပ္ျပသြားျခင္းျဖစ္သည္ပါတကားဟူ၍ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးေျပာသလို အေသးအဖြဲ ကုိယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေလးေတြကလည္း ကာယကံရွင္ပုဂၢိဳလ္၏ ပင္ကုိယ္သဘာ၀စရိုက္ကို ေပၚလြင္ေစသည္ဟူေသာ အဆိုအမိန္႕ကို ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ အေလးအနက္ေထာက္ခံလိုက္ရပါသတည္း။
source; တကၠသိုလ္ေန၀င္း
ေပးပို ့သူ ဇင္ေလး
အလံဟူ၍ အလံသံုးခုဆင့္၍ လႊင့္ထူသြားခဲ့ရျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္ ]
ရခိုင္ျပည္ ေျမာက္ပိုင္းစစ္ေတြျမိဳ႕ ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္ေနရာအႏံွ႕အျပားသို႕ လွည့္လည္ေဟာေျပာ စည္းရံုးၾကျပီးေနာက္ ရန္ကုန္သို႕မျပန္မီ ေတာင္ကုတ္ သံတြဲ ေတာင္ကုတ္ျမိဳ႕နယ္မ်ားဆီသို႕ ဆက္လက္သြားေရာက္ ေဟာေျပာရန္ ယင္းေဒသ၌ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕၏ အမာခံ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ၾကီး ကြယ္လြန္သူ ပါေမာကၡ ဦးေက်ာ္ရင္က စီစဥ္ထားပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ေတာင္ကုတ္ ၊ သံတြဲ ေဒသတြင္ ေရလမ္းမွ ခရီးသြားရျခင္းကို သေဘာမက်ေသာ္လည္း အလြန္ရင္းႏွီးျပီး အားကိုးရသူ ဦးေက်ာ္ရင္ က ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားျခင္းကို မျငင္းဆန္လိုသျဖင့္လွည့္လည္ေဟာေျပာရန္ သေဘာတူလိုက္ပါသည္။
သို႕ႏွင့္ပင္ နယ္လွည့္ခရီးထြက္ၾကရမည့္ေန႕ နံနက္ပိုင္းတြင္ ေဒသခံပုဂၢိဳလ္တို႕က ေရလမ္းျဖင့္ သြားရန္အတြက္ တံငါေလွၾကီးမ်ားျပင္ဆင္ေနၾကစဥ္ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္သည္ ရပ္ေစာင့္ၾကည့္ေနရာမွ ကၽြန္ေတာ့္အား သူ႕အနီးသို႕ေခၚ၍
ခပ္တိုးတိုးေမးပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ငါတုိ႕အခုသြားရမယ့္ေရလမ္းက ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သြားရမွာလား..”
ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။ ေရလမ္းဆိုေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေရတိမ္ျပီး ကမ္းနဲ႕နီးနီးေနရာက သြားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခရီးတစ္ေထာက္မွာေတာ့ ပင္လယ္ကိုျဖတ္သြားရပါမယ္။ ေဘးအႏၱရာယ္ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ရာသီဥတုကလည္း
သာယာျပီး လိႈင္းေလျငိမ္တဲ့ ရာသီမို႕ အဆင္ေျပမွာပါ
ကၽြန္ေတာ္က ခရီးစဥ္ကို သိထားသည့္အတိုင္း အမွန္ကိုေျဖလိုက္ပါသည္။
“ ဟာ ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သြားရမယ္ဆို၇င္ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ကြ...”
“ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..”
“ ဘာျဖစ္ရမွာလဲ။ ငါက ေရမကူးတတ္ဘူးကြ၊ မေတာ္မဆ ေလွေမွာက္ရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲ...”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ႕အားၾကည့္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိပါသည္။
ေရမကူးတတ္သူမ်ား အေနျဖင့္ ေရလမ္းခရီးသြားရမွာေၾကာက္ျခင္း သည္ မဆန္းပါ။ အထူးသျဖင့္ ကမ္းႏွင့္ ေ၀း ေ၀းပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သြားရမည္ကို စိုးရိမ္ရမည္ဆိုရင္လည္း စိုးရိမ္မိမည္မွာ သဘာ၀က်ပါသည္။
သို႕ေသာ္ခရီးက မသြားမျဖစ္။ ဦးေက်ာ္ရင္ႏွင့္ ေဒသခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ ေဟာေျပာမည္ဟု ေၾကျုငာထားျပီးေနေပျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စဥ္းစားရင္း အၾကံတစ္ခုရမိသျဖင့္
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဒီမွာပဲ ခဏေစာင့္ပါ။ ခရီးစဥ္ ေျပာင္းလို႕ရရင္ ေျပာင္းျပီး သြားဖို႕ ကိုေက်ာ္ရင္တို႕နဲ႕ တိုင္ပင္ၾကည့္ ပါဦးမယ္ ” ဟု ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ၾကီး ဦးေက်ာ္ရင္တို႕ လူစုရွိရာသို႕
ေလွ်ာက္သြားလိုက္ပါသည္။
အမွန္ေတာ့ ဦးေက်ာ္ရင္က ဘာမွမေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ကသာစိတ္ကူးရသည့္အၾကံကို ခပ္တိုးတိုးေျပာျပျပီးေနာက္ ဦးေက်ာ္ရင္ကလည္း နားလည္ဟန္ျဖင့္ ျပံဳး၍ေခါင္းညိတ္ျပပါသည္။
ထုိ႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံသို႕ ခပ္သုတ္သုတ္ျပန္ေလွ်ာက္သြားလို က္ပါသည္။
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာ မရွိဘူး။ ကိုေက်ာ္ရင္တို႕ အဖြဲ႕နဲ႕ တုိင္ပင္ျပီးပါျပီ။ သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ကို လမ္းေျပာင္းျပီး သြားၾကမယ္။ အတြင္းဘက္ ေခ်ာင္းငယ္တစ္ခုကေနတစ္ဆင့္ ျဖတ္သြားမွာမုိ႕ နည္းနည္းေတာ့
ပိုေ၀းလို႕ အခ်ိန္ပုိၾကာမယ္။ ဒါေပမယ့္ ပင္လယ္ျပင္ ျဖတ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စိတ္ခ်လက္ခ် သြားႏိုင္ၾကပါ့မယ္။ ကဲ ေလွေတြလဲ အသင့္ျဖစ္ေနျပီ။ သြားၾကရေအာင္....”
ဤသို႕ေျပာျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အသင့္ျပင္ထားေသာ ေလွၾကီးဆီသို႕ သြားလိုက္ပါသည္။ ေလွက တံငါေလွ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒသခံပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးသည့္အခါ ေနပူသက္သာေအာင္ဆိုျပီး ေပါင္းမိုး ေလွ၀မ္း အေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အၾကံအစည္ ေခ်ာေမာအဆင္ေျပသြားပါသည္။
ေလွ၏အမိုးေအာက္တြင္ ခင္းထားေသာ သင္ဖ်ဴးဖ်ာမ်ားရွိရာ ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္တစ္ဦးအား ေခါင္းအံုးတစ္လံုး ရွာခိုင္းျပီး ဖ်ာေပၚတြင္ ခ်ထားလိုက္ပါသည္။
ေလွေပၚတက္မိသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အမိုးေအာက္သို႕ ၀င္ေစျပီးေနာက္ “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အခုသြား ရမယ့္ေရလမ္းက နည္းနည္းပိုေ၀းလို႕ အေတာ္ၾကာၾကာသြားရမယ္။ ဒီတိုင္း ထိုင္လိုက္သြားရင္လည္း ပ်င္းစရာေကာင္းလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ခရီးလဲပန္း ၊ ညတုန္းကလဲ စကားေျပာေနၾကတာ ညဥ့္နက္သြားလို႕ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အခုအခ်ိန္ရတုန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေအးေဆးေဆးတစ္ေရး ေလာက္အိပ္လုိက္ပါ။ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ သြားေဟာေျပာရမယ့္ ရြာေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိပ္ေရး၀ျပီး လန္းဆန္းလာပါလိမ့္မယ္ ”ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ဇြတ္အတင္းပင္ အိပ္ခိုင္း လိုက္ ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ အခ်က္တစ္ခုမွာႏိုင္ငံေရး ၊ စစ္ေရး ကိစၥမ်ား တြင္သာ သူကုိယ္တိုင္ အဆံုးအျဖတ္ေပးေလ့ရွိေသာ္လည္း အျခားအေသးအဖြဲ႕လူမႈေရးကိစၥမ်ား တြင္ဆိုလွ်င္္ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕စီစဥ္ေပးသလိုသာ လုပ္ေလ့ရွိျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပ ခရီးသြားလာရာတြင္ဆိုလွ်င္လည္း ဘယ္အခမ္းအနားအမ်ိဳးက်လွ်င္ ဘယ္လို၀တ္စားရမည္ကိုပင္ သူ မသိသျဖင့္
“ ေဟ့ေကာင္ လုပ္စမ္းပါဦးကြ ၊ ငါဘယ္လို၀တ္ရမွာလဲ ” ဟု ေမးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က ၀တ္ရမည့္ အ၀တ္အစား မ်ား ေရြးထုတ္ေပးလိုက္ရံုႏွင့္ ကိစၥျပီးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဘာမွ်မေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေပးေသာ အ၀တ္ အစားမ်ားကိုသာ ၀တ္ေလ့ရွိပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ နက္ကတိုင္ လည္စည္း စည္းရာတြင္ ပံုပန္းမက်ျဖစ္ေနလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ကပင္ ပုံက်ေအာင္ စည္းေပးရပါသည္။
ဆုိလိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥကလြဲလွ်င္ လူမႈေရးကိစၥမ်ားတြင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆရာမလုပ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသာ ေမးျပီး စီစဥ္ေပးသည့္အတိုင္း လိုက္လုပ္တတ္ပါသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ေလွေပၚေရာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က တေရးတေမာအိပ္ရင္း အနားယူပါဟု ေျပာေတာ့လည္း သူသည္ ဘာမွမေျပာဘဲ လွဲအိပ္ခ်လိုက္ရာ ပင္ပန္း၍လား မေျပာတတ္ ၊ ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြား ရွာပါသည္။
သည္ေတာ့မွ ေလွကို ပဲ့ကိုင္ထိန္းသူ ၊ ေလွာ္ခတ္သူ လူငယ္မ်ားအား စထြက္ရန္ေျပာျပီး ပင္လယ္ျပင္ကိုျဖတ္၍ ေလွာ္ခတ္သြားၾကရပါေတာ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ ဘာမွမသိ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသလို ေရတိမ္တိမ္ေခ်ာင္းက်ဥ္းက်ဥ္းထဲက ျဖတ္ေလွာ္သြား သည္ဟု သာ ထင္လွ်က္ စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္သြားရွာပါသည္။
ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသလို ေနရာမွ လူမ်ားဆုိလွ်င္ ကေလးဘ၀ကပင္ေရထဲဆင္း ေဆာ့ကစားရာမွ ေရကူးတတ္ရံုမက က်င္လည္စြာကူးႏိုင္ၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ မိုးေခါင္ေရရွား ၊ အင္းအိုင္ ျမစ္ေခ်ာင္းမရွိသေလာက္ ရွားပါးေသာ မေကြးတိုင္း နတ္ေမာက္ျမိဳ႕သားဇာတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအဖို႕ ေရမကူးတတ္ျခင္းမွာ မဆန္းပါ။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ေရကူးကန္ ၊ ေရကူးအသင္း (တကၠသိုလ္ ေရကူးအသင္း ) လည္း ရွိသျဖင့္ အသင္း၀င္ျပီး ေရကူးသင္လွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ၏။ သို႕ရာ တြင္ တကၠသိုလ္သမ၈ၢႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ စိတ္၀င္စားျပီး အခ်ိန္ျပည့္ လႈပ္ရွားေနသူ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားကိုေအာင္ဆန္း အေနျဖင့္ ေရကူး အသင္း၀င္ျပီး ေရကူးသင္ရန္အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ့ပါေခ်။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ပင္လယ္ျပင္ျဖတ္၍ ေရလမ္းခရီးသြားျခင္းမ်ိဳးကို မသြားခ်င္သည္မွာလည္း သဘာ၀က်သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
တပ္မေတာ္ ေသနာပတိ စစ္သူၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ေရမကူးတတ္ဘဲ ေရလမ္းခရီးသြားရမွာ ၀န္မေလးသင့္ဟု ေ၀ဖန္အျပစ္တင္၍မရပါ။ ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ကၽြန္ေတာ္သံုးသပ္ရရွိသည့္ အဓိက အခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အား ထပ္တလဲလဲေျပာေလ့ရွိေသာ လူမွာ အေရးၾကီးဆံုးက
“ ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႕အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးမႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ ”
“ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ေနရာဌာနမေရြး မွန္တာကိုသာ ေျပာ၀ံ့တဲ့သတၱိရွိရမယ္ ”
ဟူေသာ သြန္သင္ဆံုးမခ်က္ ၊ အထူးသျဖင့္ သူ၏ ၀ါသနာအရ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ဟု ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း
ယခုလည္း သူသြန္သင္ဆံုးမသလို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႕လုပ္ျပသြားျခင္းျဖစ္သည္ပါတကားဟူ၍ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးေျပာသလို အေသးအဖြဲ ကုိယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေလးေတြကလည္း ကာယကံရွင္ပုဂၢိဳလ္၏ ပင္ကုိယ္သဘာ၀စရိုက္ကို ေပၚလြင္ေစသည္ဟူေသာ အဆိုအမိန္႕ကို ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ အေလးအနက္ေထာက္ခံလိုက္ရပါသတည္း။
source; တကၠသိုလ္ေန၀င္း
ေပးပို ့သူ ဇင္ေလး
No comments:
Post a Comment