ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာသည္ႏွင့္အမ်ွ ေျခရွဳပ္စျပဳလာျပီ (ဖိုးသံေခ်ာင္း)

(ေဆာင္းပါး)
ဧၿပီလ(၂၀) ရက္၊ ၂၀၀၉

ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ သူမ်ားေတြ ေတြ႔ရွိတဲ့၊ အထူးသျဖင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ေတြ႔ရွိတဲ့ သေဘာတရား ေတြကို ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးထဲ အတင္းသြတ္သြင္းလာတာေတြ မၾကာခဏေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဒါကိုလုပ္သူေတြကေတာ့ အဂၤလိပ္စာဖတ္တတ္တဲ့ ပညာတတ္သူေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုသြတ္သြင္းလာတဲ့ အယူအဆေတြဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက လက္ေတြ႔အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီတာလည္းရွိ၊ မကိုက္ညီတာ လည္း ရွိလို႔ဆို ရမွာပါ။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆိုရင္ တေခတ္က မႏၲေလးကအၿငိမ့္မင္းသမီးေတြ သီဆိုေလ့ရွိသလို “ဦးသူယူ” ဆိုသလိုမ်ိဳးေတာင္၊ သူ႔ထက္ငါဦးလုပ္ ေန ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုသြတ္သြင္းလာတာေတြအထဲက အခုေနာက္ဆံုး သယ္ေဆာင္လာၾကတဲ့ အယူအဆတခုကေတာ့ ျဖစ္တည္မႈ အက်ပ္အတည္း ဆိုတာပါပဲ။ ဒီလို စကားလံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ တြယ္လိုက္တာနဲ႔ တဆက္တည္းမွာ ဒီခ်ဳပ္ကိုတိုက္ခိုက္ခ်င္ ေနၿပီး ဘာနဲ႔ တိုက္ခိုက္ရ မွန္းမသိ ျဖစ္ေနသူေတြ၊ အျပစ္ပံုခ်လိုသူေတြနဲ႔ နအဖကို မ်က္ႏွာလုပ္လိုသူေတြ အမ်ား အျပားဟာ ဒီေလသံအတိုင္း ေနာက္က လိုက္ေျပာၾက တာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီလိုႏိုင္ငံျခားကေန ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ဆိုင္မွန္းမသိ၊ မဆိုင္မွန္းမသိ ဆြဲယူလာတဲ့ ဒီအသံုးအႏႈန္း အယူအဆကို ေခါင္းေပၚကေန စြပ္ခ်ေပး တာ ခံလိုက္ရသူကေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ဘာမွျပန္ေျပာခြင့္မရွိတဲ့အေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္း ယူၿပီး ဒီလိုတံဆိပ္တပ္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ကိုယ့္အသက္႐ွင္ရပ္တည္မႈအတြက္ (အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္) အမ်ိဳးမ်ိဳး ကုတ္ကပ္၊ ညစ္ပတ္ရမ္းကားေနရတဲ့၊ အာဏာရေနပါလ်က္နဲ႔ အခုအခ်ိန္အထိ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ မေၾကညာႏိုင္ေသးတဲ့ နအဖစစ္ အစိုး ရကိုက်ေတာ့ ျဖစ္တည္မႈ အက်ပ္အတည္းဆိုက္ေနတယ္လို႔မေျပာဘဲ ဘာျဖစ္လို႔ နအဖရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈမ်ိဳးစံုကို အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အလူး အလိွမ့္ ခံရင္း ရပ္တည္ေနသူေတြကိုမွ ဒီလိုျခယ္မႈန္းျပတာလဲ။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို နအဖက ေခ်မႈန္းေတာ့မွာကို သူတို႔က သိေနလို႔မ်ားလားရယ္လို႔ေတာင္ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။

တကယ္က်ေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေၾကာင္းပဲေျပာေျပာ၊ စစ္အစိုးရအေၾကာင္းပဲေျပာေျပာ၊ ဟိုတုန္းကနဲ႔အခု အေျခအေန ေတြ မတူေတာ့တာကို မထည့္သြင္း၊ မစဥ္စားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ၁၉၈၈-၉ဝ ကာလနဲ႔ ဒီေန႔ မတူတာေတြအမ်ားႀကီး ႐ွိေနပါတယ္။ ၁၉၈၈-၉ဝ ကာလတုန္းက လူထုမွာေရာ ေရွ႕တန္းက လႈပ္ရွား သူေတြမွာပါ တက္ႂကြမႈအျပည့္ ႐ွိေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာလို႔ ေျပာရမလား၊ ရင္ထဲမွာလို႔ေျပာရမလား၊ “ထိုးစစ္စိတ္ဓာတ္” နဲ႔ “ေအာင္ပြဲခံစိတ္ဓာတ္” တို႔ ၿမဲၿမဲၿမံၿမံကိန္းေအာင္းေနပါတယ္။

အာဇာနည္ေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြလည္း မ်က္စိထဲကမထြက္ေသးတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိုးကိုတက္ၿပီးဒူးနဲ႔ တိုက္ရဲတယ္ဆိုတဲ့ သတၱိ မ်ိဳးေတြ႔ဖို႔ေဝးေနတဲ့အခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္မွာၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း မဆလဟာ အလဲထိုးခံသြားရၿပီး နဝတဟာ ခံစစ္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း အ႐ွင္းသား ျမင္ေတြ႔ေနၾကရပါ တယ္။ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို တင္လိုက္တာကိုက အငွားဗိုက္နဲ႔ ဓားထိုး ခံေလသလားလို႔ ေတြးေတာေနၾကတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ နဝတတက္လာပံုကိုပဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ နဝတဟာ အလံတလူလူ၊ ေအာင္စည္ေအာင္ေမာင္းေတြ တီးၿပီး ထြက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ “အာမခံခ်က္ေတြ” (ကတိေတြ) အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၿပီး ထြက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ပါတီဝင္ သန္းဂဏန္း ႐ွိတယ္ဆိုတဲ့ မဆလ ပါတီ ကိုလည္းဖ်က္သိမ္းေပးရ၊ လူဦးေရရဲ႕ (၉၄) ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္က အတည္ျပဳခဲ့ ပါတယ္ဆိုတဲ့ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒကိုလည္း ဖ်က္သိမ္းေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗိုလ္ေစာေမာင္က ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၿပီးတဲ့အခါမွာ စစ္တပ္ဟာ စစ္တန္းလ်ား (ေနရာမွန္) ကို ျပန္ပါ ့ မယ္ လို႔လည္း ကတိေပးေနရပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒအသစ္ကို က်ဳပ္တို႔ စစ္တပ္က မေရးဘူး၊ တရားခံျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ေရးၾကလို႔ ေျပာေနရတဲ့ အေနအထားလည္းျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလို လူထုအရွိန္သိပ္ျမင့္ေနခ်ိန္မွာ စစ္အုပ္စုကို ကပ္ဖားရပ္ဖား လုပ္လိုတဲ့လူေတြလည္း ေခါင္းမေထာင္ရဲပါဘူး။ အဲဒီလို အေနအထား မွာ ႀကံ့ဖြံ႔ဖြဲ႔လို႔မရပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး အခုေပၚေပါက္လႈပ္႐ွားေနတဲ့ ေပါက္တတ္ကရ အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း ေခါင္းမျပဴရဲပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက သာ ျဖစ္တည္မႈအက်ပ္အတည္းဆိုတာကို အသံဟလိုက္ရင္ နဝတအစိုးရဟာ ဒါငါတို႔ကို ေျပာတာပဲဆိုၿပီး ဆြဲေစ့လိုက္မွာေသခ်ာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အခု ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ က်ေတာ့ အေနအထားေတြဟာ အားလံုးလိုလို ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ ေနပါတယ္။ သူတို႔စိတ္ႀကဳိက္ေရးၿပီး မဲလိမ္မဲခိုးကာ လူထုကိုဓားမိုးအတည္ျပဳခိုင္းထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒကို သိဒိၶတင္ေပးဖို႔လုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲ တရပ္အတြက္ တာစူေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ လူထုကို “ၿငိမ္ဝပ္ပိျပား” ေအာင္လည္းလုပ္ၿပီးေနၿပီ။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ကိုလည္း အေတာင္အလက္ခ်ိဳးၿပီးထားပါၿပီ။ အိုမင္းမစြမ္း ျဖစ္ေနတဲ့ ေခါင္းပိုင္းပဲခ်န္ထားၿပီး တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္႐ွားသူေတြကို ေျခခ်ဳပ္၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္၊ ေထာင္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားပါတယ္။ (ဒီလိုအခက္အခဲေတြႀကဳံေတြ႔ေနတာကို ျဖစ္တည္မႈ အက်ပ္အတည္း ဆိုက္ေနတာလို႔ ေျပာေလသလား မသိပါ)။ မတရားသင္းေၾကညာထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြလည္း မ်ားသထက္ မ်ားလာ ေနတာကို အားလံုး သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ ဒါသာမက ၁၉၈၈-၉ဝ တုန္းက တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ အမ်ားအျပားဟာ အခုအခါမွာ ျပည္ပကို ႀကဲကြဲေရာက္ရွိေနၾက ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တစည္းတလံုးထဲလည္း မ႐ွိၾကပါဘူး။

ဒီလိုအေျခအေနေတြေအာက္မွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ျဖစ္တည္မႈအက်ပ္အတည္း ေတြ႔ေနတယ္လို႔ ေျပာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဟာ အဲဒီလိုအခက္အခဲကိုေထာက္႐ံုတင္မကပဲ အဲဒီကထြက္လမ္းအေနနဲ႔ နအဖရဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ဖို႔လည္း နတ္လမ္းၫႊန္လုပ္ေနပါ တယ္။ ဒါကိုမွ လက္ေတြ႔က်တယ္လို႔ ဆိုသူကလည္း ဆိုပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒါဟာက်ားေလွာင္အိမ္ထဲကို က်ားစာအျဖစ္ခံ ဖို႔ “ကိုယ့္ဆႏၵအရ” အဝင္ခိုင္းေနတာပါ။ ေျမေခြးအၿမီးျပတ္က ေသေဖာ္ညိႇတာလို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

တကယ္က ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္ၿပီးခဲ့တာဟာ အႏွစ္(၂ဝ) ႐ွိပါေတာ့မယ္။ မင္းမွာသစၥာ၊ လူမွာကတိလို႔ အဆိုရွိေပမယ့္ အာဏာ ကိုလက္မလႊတ္လိုတဲ့ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ သစၥာလည္းလံုးဝမ႐ွိ၊ ကတိလည္း လံုးဝမတည္တာကို ေတြ႔ခဲ့ၾကရပါၿပီ။ သူတို႔ဟာ ကေလး ေတြကစားသလို “ေ႐ႊတံခါးႀကီးဖြင့္ပါအုန္း” ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ လူထုကို အမ်ိဳးမ်ိဳးလွည့္စားလို႔သာေနတယ္။ ေျပာရရင္ သူတို႔ ဘာလုပ္ေန တယ္ဆိုတာကို ျပည္တြင္းျပည္ပက လူတိုင္းသိပါတယ္။ အခုသူတို႔ကို ေထာက္ခံေနတဲ့၊ ဆန္႔က်င္ေလသံမဟဝံ့တဲ့၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပီး မိုးခါးေရ ေသာက္ဖို႔ တိုက္တြန္းေနတဲ့ လူေတြေတာင္ သိပါတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ သစၥာဟာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ဒီႏိုင္ငံမွာ ကေလးေတာင္မွသိပါတယ္။

မႏိုင္ရင္အ႐ံႈးေပးၿပီး ဝင္ေရာလိုက္ဆိုတဲ့အယူအဆဟာ စံက်တဲ့အ႐ံႈးေပးေရးအယူအဆတမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာအဆင့္နိမ့္ သတၱဝါေတြ ရဲ႕ စဥ္းစားနည္းမ်ိဳးသာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္မယ္ထင္ရင္ မာန္ဖီျပ၊ ႐ံႈးမယ္ထင္ရင္ သြားၿဖီးျပၿပီး အၿမီးကုတ္သြား တာဟာ သူတို႔ရဲ႕ အေလ့အ က်င့္ပါ။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု အရွိန္ျမင့္ေနတုန္းက တက္ႂကြ၊ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းခဲ့ၿပီး၊ အခု နအဖက ပြဲၾကမ္းေနတဲ့အခါ မွာက်ေတာ့ ေ႐ႊျပည္ေအးတရားေတြ ေဟာေနသူေတြကို “အျမင္မွန္ရသူေတြ” လို႔ ေခၚႏိုင္ပါသလား။ နအဖကို ဆက္လက္ဆန္႔က်င္ ေနတာဟာ “လက္ေတြ႔မက်ဘူး” လို႔ ဆိုသူေတြကို လက္ေတြ႔က သင္ခန္းစာေပးပါလိမ့္မယ္။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ တခ်ိဳ႕လူေတြလို ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ သူေဌးျဖစ္ ေခြးျဖစ္ ဝင္ေအာလို႔မျဖစ္ပါ ဘူး။ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္တုန္းက ဦးႏုဟာ စစ္တပ္ဟာ သူ႔ဆီက အာဏာလုသြားတယ္လို႔ ေျပာစရာရွိေပမယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီၿငိမ္းအဖြဲ႔ ဝင္လိုက္ေတာ့ အရွက္ကြဲသြား ရတဲ့ သင္ခန္းစာရွိပါတယ္။ လူေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္း ေတြမွာ ေနာက္ေၾကာင္းသမိုင္း ရွိၾကတဲ့အေလ်ာက္ သမိုင္းကေပးထားတဲ့ တာဝန္ေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြကို ထမ္းေဆာင္ရ ပါေသးတယ္။ ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ အေျခအေနသစ္ေတြက ျပ႒ာန္းတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို မလုပ္ရဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ အဲဒီႏွစ္ရပ္စလံုးကို ေပါင္းစပ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းရွည္ၾကာေလ၊ ေထာက္ထားရတာ မ်ားေလလို႔ ဆိုရင္မမွားပါဘူး။

မွန္ပါတယ္။ သူတို႔မွာ အခက္အခဲႀကီးပါတယ္။ အခုအခါမွာ သူတို႔ရဲ႕အခက္အခဲဟာ လူထုရဲ႕ အခက္အခဲလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဒီခ်ဳပ္အခက္ ငါတို႔အခ်က္ဆိုၿပီး ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ တက္ႂကြေနသူေတြ မိုးက်လို႔ မိႈထြက္သလို ေပၚထြက္ေနပါတယ္။ နအဖ ထားရာမွာ ထားသလိုေနမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသူေတြအတြက္ ေတာ့ လတ္တေလာအားျဖင့္ ျဖစ္တည္မႈ အခက္အခဲမရွိေသးတာ ေသခ်ာပါတယ္။ http://www.khitpyaingnews.org/articles/April_09/20-4-09c.php