သေဘာျဖဴျဖဴ ကိုေက်ာ္သူ..

NEJ / ၁၇ ႏို၀င္ဘာ၂၀၀၉

၂၀၀၁ ဇန္န၀ါရီ (၁) ရက္တြင္ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာႀကီး ဦးသုခ (ကြယ္လြန္) နာယကအျဖစ္ စတင္ဦးစီးတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ နာေရးကူညီမႈအ သင္းမွ အသင္းဥကၠ႒ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ကိုေက်ာ္သူႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္။
ေမး။ ။ ကိုေက်ာ္သူအေနနဲ႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း လုပ္ကိုင္လာခဲ့တဲ့ (၉) ႏွစ္တာကာ လ အတြင္းမွာ အသင္းအေနနဲ႔လုပ္ခ်င္ၿပီး အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မလုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ရိွပါသလား။
ေျဖ။ ။ အသင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔လုပ္ခ်င္တဲ့ အတိုင္းအတာေတြေတာ့ ရိွပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဟာေတြက စည္ပင္က ခြင့္ျပဳခ်က္မရ တာေတြလည္း ရိွတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီထက္ပိုၿပီး ျပည္သူလူထုအားလုံးကို အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြရိွတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ဟာေတြေတာ့ ခြင့္ျပဳဖို႔ ၿငိစြန္းေနလို႔ ခြင့္မျပဳတာေတြ ရိွတယ္။
ေမး။ ။ ေျမာက္ဒဂုံကို ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရတဲ့ ကိုေက်ာ္သူတို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း ၿခံ၀င္းေရွ႕မွာ (၅) ေပအက်ယ္၊ (၅) ေပအနက္ ေရေျမာင္းမတူးလို႔ အသင္းအေဆာက္အဦကို ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ သုံးတယ္ဆိုၿပီး ေျမာက္ဒဂုံစည္ပင္က တရားစြဲဆိုမယ္ဆိုတဲ့ကိစၥေရာ အေျခအေနဘယ္လိုရိွပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အေဆာက္အဦ အသုံးျပဳခြင့္ သူတို႔ခ်ေပးလိုက္ၿပီ။ ေျမာင္းကေတာ့ (၂) ေပေတာ့ ေဖာက္ေပးရတာေပါ့ေလ။ အမႈကိစၥကေတာ့ သူတို႔ တရားစြဲလို႔မရဘူးေလ။ က်ေနာ္မသြားတဲ့အတြက္ အမႈကို ဖြင့္ကို မဖြင့္လိုက္ရတာ၊ အမႈဖြင့္ခြင့္မရသြားဘူး။
ေမး။ ။ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တာ နာေရးကူညီမႈအသင္းတခုတည္းပဲျဖစ္တာပါလား၊ ဘာေၾကာင့္လုိ႔ထင္ပါသလဲ။ တျခားလူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ေတြေရာ ဒီလိုျပႆနာမ်ဳိးေတြ ရိွပါသလား။
ေျဖ။ ။ တျခားအသင္းအဖြဲ႔ေတြေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူး။ က်ေနာ့္အသင္းနဲ႔ပတ္သက္တာပဲ လုပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့။ တျခားအသင္းေတြေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕အဖြဲ႔ေလးေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ဆီဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေပါ့။ ကိုေက်ာ္သူ အခုလိုအင္တာဗ်ဴးေတြ လုပ္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔လည္း ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဓိကကေတာ့ က်ေနာ္တို႔နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ဖိအားေပးတယ္။ က်ေနာ္သိသေလာက္ေပါ့ေလ။ ေနာက္ ဒီအသင္း ဦးေဆာင္ေနတာလည္း က်ေနာ္ျဖစ္ေနတာကိုုး။ အဓိကဦးေဆာင္ေနတဲ့ က်ေနာ္ရယ္၊ က်ေနာ့္အမ်ဳိးသမီး ေရႊဇီးကြက္ရယ္၊ ဆရာမ ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္ရယ္ေပါ့၊ ဒီသုံးေယာက္စလုံးက သံဃာ့ကိစၥတုန္းက သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းကပ္တာတို႔၊ ေဆးကပ္တာတို႔ အေအးအခ်ဳိရည္ကပ္တာတို႔ လုပ္ခဲ့ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို မဲတယ္ထင္တာပဲ။
ေမး။ ။ ဒါဆို အသင္းအေနနဲ႔ တျခားေျဖရွင္းရတဲ့ အခက္အခဲ ျပႆနာေတြေကာ ရိွပါသလား။
ေျဖ။ ။ အသင္းစထူေထာင္ကတည္းက စတာဆိုရင္ေတာ့ အေခါင္းကိစၥေပါ့၊ က်ေနာ္တုိ႔က မွန္ေခါင္းသုံးတယ္။ မွန္ေခါင္းသုံးတယ္ဆိုတာက ေအာက္ကကတ္ေပၚမွာ အေလာင္းကိုတင္ၿပီးေတာ့ မီးသၿဂႋဳဟ္စက္ေရာက္ေတာ့မွ ကတ္နဲ႔အေလာင္းကိုပဲ မီး႐ိႈ႕လိုက္တယ္။ အဲဒီလို လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကာယကံရွင္ေတြလည္း သက္သာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သစ္ျဖဳန္းတီးရာလည္း မေရာက္ဘူး။ သစ္ေႁခြတာရာလည္းေရာက္တယ္ေပါ့။ အဲဒါကို ပထမပိုင္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ကန္႔ကြက္ခံရတယ္။ အေခါင္းေရာင္းသမားေတြက အေခါင္းေတြ ေရာင္းခြင့္မရလို႔၊ ေရာင္းအားက်လို႔ဆိုၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပႆနာလုပ္တာေပါ့ေလ။ လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ မေကာင္းဘူး၊ မွန္ေခါင္းႀကီးနဲ႔သယ္တာတို႔ ဘာတို႔ေပါ့၊ အဲဒါမ်ဳိးေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးအေျပာခံရတယ္။ အဲဒါေတြကိုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ေျဖရွင္းခဲ့ရတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ အေသးအမႊားေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ၊ ေျပာလုိ႔ကုန္မွာမဟုတ္ဘူး။အေခါင္းကိစၥကေတာ့ ဒီအတုိင္း ခန္းမထဲမွာထားရင္လည္း သူတို႔ဒီအတုိင္း ဇာျခင္ေထာင္ႀကီးအုပ္ထားၿပီးမွ အေခါင္းထဲထည့္သယ္တာပဲ။ က်ေနာ္တို႔က မွန္ေခါင္းထဲမွာ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ထားတယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ သားနားေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔က ထားတယ္။ သယ္တဲ့အခါက်မွ ကတၱီပါအစအနီေရာင္ကို ဖုံးၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က မီးသၿဂႋဳဟ္စက္ထဲကို သယ္သြားတယ္၊ အဲဒါပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ခမ္းခမ္းနားနားျဖစ္ေသးတယ္။ အခု သူတုိ႔ ဘာမွေျပာလု႔ိမရေတာ့ဘူး။ အခုလည္း ဒီအတုိင္းပဲ လုပ္ပါတယ္။
ေမး။ ။ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ အႏုပညာရွင္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုေက်ာ္သူအေနနဲ႔ ဒီနာေရးကူညီမႈလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕အႏုပညာ လဲလိုက္ရသလိုျဖစ္ေနေတာ့ နာေရးကူညီမႈအသင္းနဲ႔ အႏုပညာအလုပ္ ဘယ္ဟာကို ကိုေက်ာ္သူ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္သြားမလဲဆိုတာ သိပါရေစ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္အလုပ္ကို မလုပ္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ဆုံးျဖတ္ထားတာ။ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ခြင့္ျပဳရင္ေတာင္မွ က်ေနာ္က သမိုင္းအစစ္အမွန္တို႔၊ biography တို႔ အဲလို႐ိုက္တဲ့ဟာမ်ဳိးပဲ က်ေနာ္က ႐ိုက္ေတာ့မယ္။ သမိုင္းအစစ္အမွန္ကိစၥေတြပဲ က်ေနာ္႐ိုက္မယ္။ နာေရးကူညီမႈအသင္းကလည္း ဘဘဦးသုခက အဓိကေပါ့။ ဘဘဦးသုခက နာေရးကူညီမႈအသင္းလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္အမ်ဳိးသမီး ေရႊဇီးကြက္ကလည္း သူ႔အေဒၚက မႏၲေလး ျဗဟၼစုိရ္အသင္းမွာ အဖြဲ႔၀င္ေပါ့ေလ။ ေရႊဇီးကြက္ကလည္း လုပ္ခ်င္တယ္။ ဘဘလုပ္မယ္ဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ သြားေငြလႉၿပီးေတာ့ စၿပီးလုပ္ျဖစ္သြားတာပါ။ အဲလိုလုပ္ျဖစ္ရင္းနဲ႔ ဘဘကလည္း မၾကာမၾကာ ဆုံးမတယ္။ ေက်ာ္သူတဲဲ့၊ မင္းလိုအႏုပညာသမားတေယာက္လုပ္မွ လူမႈေရးကိစၥက ေအာင္ျမင္တာတဲ့၊ မင္းလုပ္မွျဖစ္မယ္တဲ့၊ မင္းျပည္သူကို ျပန္အလုပ္အေကၽြးျပဳရမယ္ဆိုတာနဲ႔ အခုအခ်ိန္အထိ ျပည္သူကို အဲဒါနဲ႔ ျပန္ေပးဆပ္ေနတာပါ။
ေမး။ ။ အခု လုပ္ေနတဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း လုပ္ငန္းအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ဒီလုပ္ငန္းဟာ အင္မတန္ မြန္ျမတ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒါက ဒီ့ျပင္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းနဲ႔မတူဘူး။ သူက တကယ့္ကို လူေတြရဲ႕အပူမီးကို က်ေနာ္တို႔က ၿငိမ္းေပးရတာ။ ေသဆုံးသြားတဲ့အိမ္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ကို ေတြ႔ၿပီဆိုရင္ သူတုိ႔ေၾကကြဲတာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလွ်ာ့သြားတယ္။ ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔ကိုယ္တိုင္ ေဖးေဖးမမနဲ႔ အေလာင္းကိုသယ္၊ သၿဂႋဳဟ္ေပးဆိုေတာ့ သူတို႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ေက်နပ္မႈရိွတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္အတြက္လည္း ကုသိုလ္အရမ္းရတယ္၊ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ပီတိရတာေပါ့ေလ။
ေမး။ ။ အသင္းအေနနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္၀ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ဆိုႏိုင္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ အေျခအေနကေတာ့ လိုပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းအတာေတြ အမ်ားႀကီးရိွပါေသးတယ္။ နာေရးတခုတင္ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔က ေဆးကုသမႈ ျဖစ္တဲ့ သုခကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးခန္းဆိုတာပါ ဖြင့္ထားတာကိုး။ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့တဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့သူေတြကို အလကားအခမဲ့ တရက္ကို အေယာက္ (၂၀၀) ေလာက္ က်ေနာ္တို႔ ကုေပးေနရတယ္။ အဲဒီဘက္အပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔က လုပ္ေပးရဖို႔တာ၀န္ရိွတယ္။ ဒါကေတာ့ ဘယ္အစုိးရပဲတက္တက္၊ ဘယ္အစိုးရပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီနာေရးကိစၥနဲ႔ က်န္းမာေရးကိစၥကို အဓိကထားၿပီး ေပးဆပ္သြားမယ္ဆိုတာ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္။
ေမး။ ။ သုခေဆးခန္းအေျခအေနကေရာ ဘယ္လိုရိွပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ေဆးခန္းကလည္း အခု လူနာမ်ားတယ္။ အရင္သကၤန္းကၽြန္းတုန္းကဆိုရင္ နည္းတယ္။ အခု လူနာလည္း မ်ားလာၿပီးေတာ့ volunteer ဆရာ၀န္ေတြဆိုလည္း အေယာက္ (၄၀) ေက်ာ္ေလာက္ရိွလာတယ္။ ဒီဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္လည္း အခုလိုေဆးခန္းဖြင့္ႏိုင္တာေပါ့ေလ။ အလႉရွင္ေတြရဲ႕ အလႉေငြနဲ႔ ဒီဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ အခမဲ့ကုသေပးမႈအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း တဆင့္ျပန္ၿပီး ျပည္သူကို ေထာက္ပ့ံေပးေနတာေပါ့။
ေမး။ ။ အဓိက ဘယ္လိုေရာဂါမ်ဳိးေတြကို လက္ခံကုသေပးေနပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ အဓိကအေနနဲ႔ ဒီမွာ မ်က္စိကုေပးတယ္၊ မ်က္စိတိမ္ခြဲတာမ်ဳိးေပါ့။ မ်က္စိခြဲေပးတယ္၊ အေရျပားၾကည့္ေပးတယ္၊ အ႐ိုး အေၾကာ ၾကည့္တယ္၊ သားဖြားနဲ႔ မီးယပ္ရိွတယ္၊ ကေလး အထူးကုရိွတယ္၊ ေနာက္အေထြေထြေပါ့။ ultrasound စက္ရိွတယ္၊ ေနာက္ ဓာတ္မွန္စက္အတြက္ အေဆာက္အဦေဆာက္ခြင့္ ထပ္ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ေဆာက္ခြင့္ရရင္ ဓာတ္မွန္စက္ထည့္မယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဓာတ္မွန္႐ိုက္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔က နီးစပ္ရာေဆးခန္းနဲ႔ ေဆး႐ုံတို႔မွာပဲ လူနာက သူ႔ဖာသာ သြား႐ိုက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီက ျဖတ္ပိုင္းနဲ႔ ဓာတ္မွန္ျပားျပရင္ က်ေနာ္တုိ႔က ေငြရွင္းေပးလိုက္တယ္။ အခု ကိုယ္ပိုင္ဓာတ္မွန္ေတာ့ လုပ္ဖို႔ရိွတယ္။ ေနာက္ သြားေဆးခန္းပါ ဖြင့္ထားပါတယ္။
ေမး။ ။ အသင္းကို ဘယ္လိုရပ္တည္ လည္ပတ္ေနတယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အန္ဂ်ီအိုအဖြဲ႔ကေတာ့ ကမာၻေပၚမွာေတာင္ ရိွမယ္မထင္ဘူး။ proposal တင္ၿပီးေတာ့ ရပ္တည္တဲ့အသင္း မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔က တကယ့္ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ၊ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံျခားသားေတြက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ကို သေဘာက်ၿပီးလာလႉတယ္။ လႉတဲ့ရန္ပုံေငြ အလႉေငြကို က်ေနာ္တို႔က စနစ္တက်ဘဏ္မွာထားၿပီးေတာ့ စနစ္တက်သုံးစြဲတယ္။ အဲဒီ အလႉေငြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က ရပ္တည္ေနတာပါ။ နာေရးကူညီမႈအသင္းက ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ စကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိ ပိုက္ဆံတျပားတခ်ပ္မွ မယူဘဲနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ခဲ့ရတာ။ အခု နာေရးကိစၥ လုပ္ေနတာလည္း အသင္းက ကိုယ့္ကားနဲ႔ ကိုယ့္ဓာတ္ဆီနဲ႔ကိုယ္ သြားတယ္။ ထမင္းစားလည္း ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္ စားၾကတာ။ က်ေနာ္တို႔က လခစားလည္း မဟုတ္ဘူး။
ေမး။ ။ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို တႏုိင္ငံလုံးအတိုင္းအတာနဲ႔ေရာ လုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ရိွပါသလား။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔အသင္းကေတာ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) ဆိုၿပီး တသင္းပဲရိွပါတယ္။ က်ေနာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ တႏိုင္ငံလုံးအတုိင္းအတာအေနနဲ႔ က်ေနာ္လိုက္ဖြင့္ေပးတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြ ရြာေတြအားလုံးဆိုရင္ (၅၀) ေက်ာ္ေလာက္ၿပီ။ က်ေနာ္အသက္ထက္ေတာင္ မ်ားသြားၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီၿမိဳ႕ေတြက အသင္းေတြက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံလည္းမဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔ဘာသာသူတို႔ က်ေနာ္တို႔ကို အားက်ၿပီး ဖြင့္တာေပါ့ေလ။ သူတုိ႔ၿမိဳ႕ေတြ၊ ရြာေတြမွာဖြင့္တယ္ဆိုရင္ သူတို႔ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြက အယူသီးတာေတြမ်ားတယ္။ ဗမာျပည္သူလူထုက အယူသီးတာ ပေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ့္ကိုေခၚတယ္၊ မင္းသားကိုယ္တိုင္လာၿပီးေတာ့ အေလာင္းထမ္းေပးတယ္၊ သၿဂႋဳဟ္ေပးတယ္၊ သူတို႔ေရွ႕မွာလုပ္ျပတယ္္။ ညဘက္ဆို က်ေနာ္တို႔က အယူသီးတာပေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ ေဟာေျပာပြဲမ်ဳိး လုပ္ေပးတယ္။ အဲလိုလုပ္ေပးေတာ့ သူတို႔လည္းေက်နပ္သြားတယ္။ အဲလိုမ်ဳိး က်ေနာ္လိုက္ဖြင့္ေပးရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းက် က်ေနာ္ခရီးသြားရတာ မလြတ္လပ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကို ဖိတ္တဲ့ၿမိဳ႕ေတြ က်ေနာ္မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၃) ႏွစ္ ေလာက္အထိေတာ့ က်ေနာ္ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ဖြင့္ေပးထားတယ္။
ေမး။ ။ ျပည္သူေတြကို အမွတ္တရစကား ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ အသက္ (၅၀) ျဖစ္ၿပီ။ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ခဲ့တာဆိုလည္း (၂၅) ႏွစ္ေလာက္ ရိွသြားၿပီ။ အဲဒီအတြင္း ျပည္သူေတြ က်ေနာ္ကိုအားေပးတဲ့ေငြနဲ႔ က်ေနာ္မိသားစုရပ္တည္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ က်ေနာ့္မွာ ျပည္သူကိုျပန္ေပးဆပ္ရမယ့္ တာ၀န္ရိွတယ္။ ျပည္သူကုိေပးဆပ္ရမယ့္ တာ၀န္အရေရာ၊ က်ေနာ္ရဲ႕ေစတနာေရာ၊ က်ေနာ္ရဲ႕ အရင္ဘ၀က ဘာလုပ္ခဲ့လို႔လည္းေတာ့ မသိဘူး၊ အခုအခ်ိန္အထိ ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာရရင္ အရင္တုန္းကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားေပါ့၊ အခုဟာကေတာ့ မသာမင္းသားျဖစ္ေနတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလိုပဲ ဒီဟာနဲ႔ပဲ ျပည္သူကိုေပးဆပ္ဖို႔ က်ေနာ္ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္။

http://www.khitpyaing.org/interviews/Nov09/171109.php

Rest of your post