ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုကေရစီ˝

Monday, 30 November 2009 19:26 ေကလတ္

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒသည္ သမၼတစနစ္ကို အေျချပဳသည္ဟု လူအမ်ားက ယူဆၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဤအေျခခံဥပေဒ၌ အသံုးျပဳထားေသာ သမၼတစနစ္သည္ ပံုစံအသစ္ ျဖစ္ၿပီး ကမၻာတလႊား၌ အသံုးျပဳေနၾကေသာ အျခားေသာ သမၼတစနစ္မ်ားႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားသည္။

အေျခခံဥပေဒအရ သမၼတ တဦးႏွင့္ ဒုတိယသမၼတ ႏွစ္ဦးတို႔ကို အစုအဖြဲ႔ (၃)ဖြဲ႔ ပါ၀င္သာ သမၼတ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔က ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ရမည္။ အျခားသမၼတ စနစ္မ်ားတြင္ကဲ့သို႔ သမၼတကို ျပည္သူလူထုက တိုက္ရိုက္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကမၻာေပၚတြင္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ (၃)မ်ဳိး ရွိသည္။ ပါလီမန္စနစ္၊ သမၼတစနစ္ႏွင့္ တ၀က္တပ်က္သမၼတစနစ္ သို႔မဟုတ္ ေပါင္းစပ္စနစ္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အစိုးရအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာမ်ား ခြဲေ၀ ပိုင္းျခားပံုတို႔သည္ ႏိုင္ငံအလိုက္ ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ား ရွိၾကသည္။

ပါလီမန္စနစ္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ကို ပါလီမန္တြင္ ေရြးခ်ယ္္ဖြဲ႔စည္းၾကသည္။ ႏိုင္ငံရးပါတီတခုသည္ ပါလီမန္တြင္ အမ်ားစု အႏိုင္ရရွိပါက အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္ ရွိသည္။ မည္သည့္ပါတီကမွ် အမ်ားစု အႏိုင္မရပါက ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအၾကား အစိုးရဖြဲ႔ရန္ အေပးအယူ လုပ္ရသည္။ အစိုးရအေနျဖင့္ ပါလီမန္တြင္ အမ်ားစု၏ယံုၾကည္မႈကို ရရွိေနသေရြ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင႔္ရေနမည္ျဖစ္ သည္။

ေဖၚျပပါစနစ္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲ၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာမရွိ၊ ျမန္မာျပည္၏ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒတြင္ သမၼတသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အႀကီးအကဲျဖစ္ၿပီး ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အႀကီးအကဲသက္သက္သာ ျဖစ္သည္။ အစိုးရအဖြဲ႔၏ အႀကီးအကဲျဖစ္္ေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၌သာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ ရွိသည္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားတြင္သာ သမၼတသည္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာကို အကန္႔အသတ္ျဖင့္ သံုးစြဲပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

ပါလီမန္စနစ္ကို အသံုးျပဳေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၊ ဥေရာပရွိႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အာဖရိကတိုက္ရွိ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီျဖစ္ဖူးေသာ ႏိုင္ငံမ်ား ပါ၀င္သည္။ အစၥေရး၊ ဂ်ပန္၊ မေလးရွား၊ အိႏၵိယ ႏွင့္ အာရွရွိ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီ ျဖစ္ဖူးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားကလည္း ဤစနစ္ကို အသံုးျပဳၾကသည္။

သမၼတစနစ္တြင္မူ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာမ်ားကို ခြဲျခားထားသည္။ သမၼတမ်ားသည္ အစိုးရအဖြဲ႔၏ အႀကီးအကဲမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ျပည္သူလူထုက တိုက္ရိုက္ေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ သမၼတသည္ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ားကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္တာ၀န္ေပးသည္။ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ားသည္ ပါလီမန္အမတ္မ်ားျဖစ္စရာ မလိုေပ။ သာမန္အားျဖင့္ ပါလီမန္တြင္ အယံုအၾကည္မရွိအဆိုျဖင့္ သမၼတကို ျဖဳတ္ခ်၍မရေပ။ သမၼတသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲလည္း ျဖစ္သည္။

သမၼတစနစ္ကို အသံုးျပဳေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ လက္တင္ အေမရိကရွိႏိုင္ငံမ်ား ပါ၀င္ၾကသည္။ ဖိလစ္ပိုင္၊ အာဖဂန္နစၥတန္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ အီရန္၊ ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ သီရီလကၤာတို႔လည္း ဤသမၼတစနစ္ကို အသံုးျပဳၾကသည္။

"တ၀က္တပ်က္သမၼတစနစ္" ဟုေခၚေသာ ေပါင္းစပ္စနစ္တမ်ဳိးလည္း ရွိေသးသည္။ "သမၼတ ပါလီမန္စနစ္" ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ အကယ္၍ အေျခခံဥပေဒက သမၼတ၏လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို အေလးေပးပါက "သမၼတ ပါလီမန္စနစ္" ဟုေခၚေ၀ၚၾကၿပီး၊ အကယ္၍ ပါလီမန္ကို အာဏာပိုမိုေပးအပ္ထားပါက "တ၀က္တပ်က္ပါလီမန္စနစ္" ဟုေခၚေ၀ၚၾကသည္။ ဤစနစ္တြင္ သမၼတႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွစ္ဦးစလံုးက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို ခြဲေ၀ယူထားၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သမၼတက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားကို ခန္႔အပ္ေလ့ရွိၾကၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားသည္ သမၼတမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္မ်ား ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ၾကသည္။

ျပင္သစ္အစိုးရသည္ "တ၀က္တပ်က္သမၼတစနစ္" ျဖစ္သည္။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ သမၼတသည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုခန္႔အပ္ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ားကိုလည္း သူကေရြးခ်ယ္တာ၀န္ေပးအပ္သည္။ သမၼတသည္ ႏိုင္ငံျခားေရးရာကိစၥမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္ၿပီး တိုင္းျပည္၏ ျပည္တြင္းေရးရာ ကိစၥမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ရန္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က တာ၀န္ယူေလ့ရွိသည္။ ဤစနစ္ကိုက်င့္သံုးေသာ အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွာ အေနာက္အာဖရိကရွိ ျပင္သစ္ကိုလိုနီ ေဟာင္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ကုတ္ဒီအိုင္ဗြာ၊ ဂါပြန္၊ မာလီႏွင့္ ဆီနီေဂါႏိုင္ငံမ်ား၊ ပိုလန္ႏွင့္ ဘူေဂး ရီးယားကဲ့သို႔ေသာ အေရွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

သမၼတစနစ္ သုိ႔မဟုတ္ တ၀က္တပ်က္ သမၼတစနစ္ အမ်ားစုတြင္ သမၼတကို ျပည္သူလူထုက တိုက္ရိုက္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည္။ သို႔ေသာ္ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လႊတ္ေတာ္က သမၼတ ႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ေရြးခ်ယ္ၾကသည္။

ေတာင္အာဖရိကတြင္ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္က ႏိုင္ငံေတာ္၏ အႀကီးအကဲလည္းျဖစ္၊ အစိုးရအဖြဲ႔၏ အႀကီးအကဲလည္းျဖစ္ေသာ သမၼတကို ေရြးခ်ယ္သည္။ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ၏ ပါလီမန္တြင္ "အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္” ႏွင့္ "ခရိုင္အမ်ဳိးသားေကာင္စီ" မ်ားပါ၀င္ၾကသည္။ "အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္" တြင္ ေနရာ ၄၀၀ ရွိၿပီး ျပည္သူလူထုက တိုက္ရိုက္ေရြးေကာက္တင္ ေျမွာက္ၾကသည္။ "ခရိုင္အမ်ဳိးသားေကာင္စီ”ကို ခရိုင္တခုခ်င္းစီမွ ပို႔လႊတ္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ (၁၀)ဦးစီျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းသည္။

“အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္" တြင္ အမ်ားစုအႏိုင္ရေသာပါတီ သုိ႔မဟုတ္ ညြန္႔ေပါင္းပါတီမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ သမၼတျဖစ္လာသည္။ သမၼတႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ားသည္ ပါလီမန္ကို တာ၀န္ခံရသည္။

ျမန္မာျပည္၏ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒတြင္ပါရွိေသာ သမၼတစနစ္မွာ စစ္မွန္ေသာ သမၼတစနစ္မဟုတ္ပဲ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ "သမၼတစနစ္" သုိ႔မဟုတ္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ၏ "တ၀က္တ ပ်က္သမၼတစနစ္" မ်ား၏ စရိုက္လကၡဏာမ်ားႏွင့္လည္း ကိုက္ညီျခင္းမရွိပါ။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ သမၼတကို သမၼတေရြးခ်ယ္အဖြဲ႔ျဖစ္ေသာ အစုအဖြဲ႔ သံုးခုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္သည္။

ပထမအစုအဖြဲ႔တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္ၿပီး ဒုတိယအစုအဖြဲ႔တြင္ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္သည္။ တတိယအစုအဖြဲ႔တြင္ ပထမႏွင့္ ဒုတိယ အစုအဖြဲ႔မ်ားတြင္ မပါ၀င္ေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မ်ားရွိ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က အမည္စာရင္း တင္သြင္းေသာ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္သည္။

အစုအဖြဲ႔တခုခ်င္းစီက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲမွ ျဖစ္ေစ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္သူမ်ားထဲမွျဖစ္ေစ၊ ဒုတိယသမၼတဦးစီးကို ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ရမည္။ ထို႔ေနာက္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အားလံုး ပါ၀င္ေသာ ထို သမၼတ ေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႔က ဒုတိယသမၼတ (၃) ဦးအနက္မွ သမၼတတဦးကို ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ရမည္။

သမၼတသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲျဖစ္ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႔၏ အႀကီးအကဲလည္း ျဖစ္သည္။ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ားကို သမၼတက ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္သည္။ သမၼတသည္ ျပည္သူလူထုက တိုက္ရိုက္ေရြးခ်ယ္ျခင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ အျပည့္ရွိသည္။ ဤစနစ္သည္ သမၼတေရြးခ်ယ္ပံု နည္းစနစ္ အသစ္ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာျပည္တခုတည္း၌သာ ရွိလာမည့္ စနစ္ ျဖစ္သည္။

ဤစနစ္တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၌ အမ်ားစုအႏိုင္ရရွိေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီသည္ အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္ရမည္ ဟူ၍ မေျပာႏိုင္ပါ။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ေနရာ (၄၄၀)ရွိေသာ္လည္း ေနရာ (၁၁၀) သည္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ခန္႔အပ္ေသာေနရာမ်ား ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုသည္ သမၼတေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႔သို႔ ဒုတိယသမၼတ တေယာက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရႏိုင္သည္။ဤဒုတိယသမၼတက လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ေပါင္း ျဖစ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ သမၼတအျဖစ္ အေရြးခ်ယ္ခံရမွသာလ်င္ အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္ ရမည္ျဖစ္သည္။

သမၼတႏွင့္ ဒုတိယသမၼတမ်ားအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရၿပီးခ်ိန္တြင္ သူတို႔သည္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္ပါက ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္မွ ႏႈတ္ထြက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္လည္း ကင္းကြာရမည္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ကို "အယုံအၾကည္မရွိအဆို" ျဖင့္ ျဖဳတ္ခ်၍မရေပ။ သမၼတ သုိ႔မဟုတ္ ဒုတိယသမၼတကို အေျခခံဥပေဒ အရ စြပ္စြဲျပစ္တင္ျခင္းနည္းလမ္းျဖင့္သာ ျဖဳတ္ခ် သုိ႔မဟုတ္ အစားထိုးခန္႔ထားႏိုင္သည္။

ေလ့လာသူအမ်ားက ျမန္မာျပည္၏ အေျခခံဥပေဒသစ္ကို "ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္" ျဖင့္ “စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီ" ဟူသည့္ စစ္အစိုးရ၏ အယူအဆကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျခင္းဟု ယူဆၾကသည္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးတြင္ အေရြးခ်ယ္ခံရေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ပထမဆံုးပါလီမန္ကို ဖြဲ႔စည္းၾကမည္ျဖစ္ၿပီး အစိုးရ အသစ္တခု ေပၚေပါက္လာမည္ျဖစ္သည္။

ဤတြင္ ဤအစိုးရအေနျဖင့္ တိုင္းျပည္ကို မည္မွ် ထိေရာက္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္မည္နည္း၊ ျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားကို မည္မွ် ထမ္းရြက္ႏိုင္မည္နည္း ဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ား ဆက္လက္ တည္ရွိေနမည္ ျဖစ္သည္။
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=2215:2009-11-30-12-27-22&catid=21:2009-10-08-04-58-47&Itemid=253