ခါေတာ္မီ အာဇာနည္ မဟုတ္ပါ

ျပည္ခ်စ္သား / ရြက္ေဟာင္းတို႔ ေၾကြလြင့္ခဲ့ၿပီး ရြက္သစ္တို႔ ေဝေဝဆာသည္႔ သည္ဝသာန္ခါ ရာသီ ေရာက္ေခ်ၿပီ။ စိမ္းစိုေသာ သစ္ပင္ သစ္ခက္တို႔သည္ ေလျပင္းႏွင့္အတူ သည္းထန္လွေသာ ရန္ကုန္မိုးကို အံတုရင္း ယိမ္းႏြဲ႔လွ်က္ ရွိၾကသည္။ ၾကပ္ညပ္လွေသာ ၃၉ ဘတ္စ္ကားကို စီးရင္း ဝက္တုပ္ေကြး မေၾကာက္၊ ကူးစက္ေရာဂါ မေၾကာက္ျဖင့္ ရန္ကုန္ထဲအသြား ေရွးေဟာင္း အေဆာက္ဦနီနီႀကီး နံေဘး ေကြ႔ဝိုက္ေမာင္းႏွင္ ခ်ိန္တြင္ လမ္းမေပၚ၌ ေရဆိုးတို႔ျဖင္႔ လွ်ံေနေပၿပီ။

ယိုယြင္း ပ်က္စီးေနေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္ ေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ မိုးသည္းသည္း ရြာသည္ႏွင့္ မၾကာမီ ကားလမ္းတို႔ ေရလွ်ံတက္ေန တတ္ၿပီ။ ဝန္ႀကီးမ်ား ရံုးကို ပတ္ဝိုက္ ေမာင္းႏွင္ ျဖတ္သန္းတိုင္း ရင္ထဲ ေအာက္ေမ့ သတိရမိသည္မွာ ဤ အေဆာက္အဦးႀကီး အတြင္း အသက္စေတး ေပးဆပ္ သြားရရွာေသာ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေအာ္ ... ဘာလိုလိုနဲ႔ မၾကာခဏ ဆိုလွ်င္ပင္ အာဇာနည္ေန႔ တို႔ကို တိုက္စားသြားသည္မွာ ၆၂ ခုႏွစ္ႏွစ္ပင္ တိုင္ခဲ႔ေခ်ၿပီ။

အာဇာနည္ေန႔ ဆိုသည္ႏွင့္ အတူ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ဘဝက ၾကားခဲ့ဖူးေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္း အစီအစဥ္ ေရဒီယို အသံလႊင့္ခ်က္မ်ား။ က်ဆံုးေသာ အခ်ိန္ အထိမ္းအမွတ္ ဥၾသဆြဲသံမ်ား ႏွင့္ ကေလး အရြယ္ပင္ ျဖစ္ခ်ိမ္႔ေသာ္လည္း ထိုဥၾသသံ ၾကားသည္႕ အခါတိုင္း ေရာက္သည္႕ေနရာ ၾကားသည္႕အခ်ိန္ သတိတရ ျဖင့္ အေလးျပဳ ျငိမ္သက္ ေအာက္ေမ့ခဲ့ပံုမ်ား၊ ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္းထသည္႕တိုင္ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားအား ေအာက္ေမ့ ခ်ီးက်ဴး ေလးစားခဲ့ပံုမ်ားကို ပံုရိပ္မ်ားသဖြယ္ တလွပ္လွပ္ ေပၚေပါက္ ျမင္ေယာင္ လာေလသည္။ ေအာ္ …….. ငယ္စဥ္က ႀကံဳခဲ့ရဖူးသည္႕ ျမင့္ျမတ္ေသာ အေတြ႔အႀကံဳတို႔ ယခု မရွိေတာ့ေလၿပီ။ အာဇာနည္ ဆိုတာ အဆိုေတာ္လား? ဟု ေခတ္လူငယ္ အမ်ားစုက ေမးေနၾကေလၿပီ။

ႏိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး၏ ရုပ္လႊာ ပံုရိပ္ တို႔ကိုပင္ ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္ ေဆာင္သိမ္း ခ်ိတ္ဖြက္ ေနရေတာ့သည္။ လတ္တေလာ သံုးစြဲေနရေသာ ရွာရန္ ခက္သေလာက္ သံုးရန္လြယ္သည္႕ တန္ဖိုးမဲ့ ေငြေၾကးစကၠဴမ်ား စုတ္ျပတ္သတ္ကာ မသတီဖြယ္ ျဖစ္ေနျခင္းကို ၾကည္႕ၿပီး မိမိတို႔ ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဖခင္၏ ပံုရိပ္ ဤေငြ တုိ႔အေပၚ မရွိေတာ့ သည္ကိုပင္ ႀကံဖန္ ေက်းဇူးတင္ ရအံုးေတာ့မည္။

အာဇာနည္ႀကီးမ်ား အေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာၾကားခဲ့ဖူးေသာ မိန္႔ခြန္းတခ်ဳိ႕ကို ရွာေဖြ ဖတ္ရႈမိသည္။ မိမိတို႔ လူျဖစ္ေနေသာ ေခတ္ကို ပိုင္းျခား မိျခင္းမွ်သာ။ သံျဖဴဇရပ္ စစ္သခၤ်ဳိင္း ဖြင့္ပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဤသို႔ႏွယ္ ေျပာခဲ့သည္။

လူတဦး တေယာက္ဟာ... အျခားလူတဦး တေယာက္ကို ႏွိပ္စက္ ကလူျပဳတယ္၊ ေသြးစုပ္ ခ်ယ္လွယ္တယ္ ၊ တရား မွ်တမႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳတယ္ ဆိုရင္... ဒါမွ မဟုတ္ႏိုင္ငံ တခုက အျခား ႏိုင္ငံတခု အေပၚ ဖိႏွိပ္ျခင္း၊ ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း၊ တရား မွ်တမႈ အဝဝကို ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္း၊ ျပဳမယ္ဆိုရင္ ထိုလူ (သို႔မဟုတ္) ထို ႏိုင္ငံဟာ ထို မတရားမႈ အတြက္ အျပစ္ဒါဏ္ ခတ္မႈကို မုခ်မလြဲ ခံရစၿမဲဘဲ ျဖစ္တယ္။

လူတဦးက တဦးေပၚမွာ ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံတခုက တခုေပၚမွာ ျဖစ္ေစ။ ဖိႏွိပ္ ခ်ယ္လွယ္မႈေတြ ေခါင္းပံု ျဖတ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ ခဲ့ၾကလို႔လည္း ဒီကမၻာႀကီးမွာ ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေဝခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွိခဲ့ပါၿပီ။ တရားမဲ့ျခင္း ၊ ဖိႏွိပ္ ခ်ယ္လွယ္ျခင္း ၊ ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္းတို႔ ဆက္လက္ တည္ရွိေနသေရြ႕ တုန္႔ျပန္ လက္စားေခ်မႈ ေတြဟာ မၾကာခဏ ေပၚေပါက္ေနအံုးမွာပဲ…...

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားစြာျဖင့္ ေနာင္လာ ေနာက္သားတို႔ အတြက္ မွာခဲ့၏။ တရား မွ်တေသာ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္ စနစ္ကို တည္ေဆာက္ က်င့္သံုးရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့၏။ သူသာ ေရတိမ္ မနစ္ခဲ့လွ်င္၊ မိမိတို႔ ျမန္မာျပည္သည္ ယခုကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနခ်ိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္သည္။

သူ ... မရွိေတာ့ေသာ ေနာက္၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ဖခင္ မရွိေတာ့ေသာ ေနာက္၊ မြန္ျမတ္ မွန္ကန္ေသာ လူထု ေခါင္းေဆာင္တို႔ မရွိေတာ့သည္႕ေနာက္ ယေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မ်ားစြာတို႔သည္ လူျဖစ္ေသာ္လည္း လူလို ေနႏိုင္သူ၊ လူလို ေတြးေတာ ႀကံဆႏိုင္သူ မဟုတ္ၾကေတာ့ေပ။ အရာရာကို အေၾကာက္တရားႏွင့္ ယွဥ္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိး အတၱ အစြဲအတြက္သာ ေတြးႀကံလႈပ္ရွား တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲရင္း ဘဝမ်ားစြာတို႔ ရွင္လွ်က္ႏွင္႔ပင္ ေသေနၾကေလၿပီ။

ျမန္မာျပည္တြင္း မိမိတို႔ လူျဖစ္သည္ ဆိုကတည္းက ေလာကဓံ ဆိုသည္ႏွင့္ အတူ ယဥ္ေက်းမႈအရ၊ ဘာသာေရးအရ၊ စီးပြားေရးအရ၊ ဖိႏွိပ္မႈမ်ား တြန္းအားေပးမႈမ်ား ျပန္လည္ ေဝဖန္ရန္ ခက္ေသာ ဖိစီးမႈ အေျခအေနမ်ားစြာ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရသည္။ ယေန႔ တိုင္လည္း ျမင္ရေတြ႔ ေနရဆဲပင္။ လူျဖစ္ေန၍လား? ... လူလို ေနထိုင္ခြင့္ မရေသးသည္႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ေၾကာင့္လား? ... ဘာေၾကာင့္ေတာ့ ေသျခာ မသိေခ်၊ ဖိႏွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ အႏိုင္က်င့္မႈ မ်ားကေတာ့ ခံေနရသည္မွာ ပီျပင္ ေသျခာလွသည္။

မိမိတို႔ လူျဖစ္ေနေသာ ေခတ္သည္ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ဖြယ္မ်ားစြာ ေတြ႔ႀကံဳ ေနရသည္။

ယေန႔ပင္ ဝန္ႀကီးမ်ားရံုး အနားျဖတ္သန္း အသြား စီးလာေသာ ကားကို စိန္ေပါလ္ မီးပြိဳင့္လမ္းဆံု သစ္ပင္ႀကီး တပင္ေျခရင္း အုတ္ခံုေပၚတြင္ ေျခတဖက္ တင္၍ ရုပ္ရွင္မင္းသား ဟန္ပန္ စီးကရက္ကို တဖက္က ကိုင္ထားေသာ ယာဥ္ထိမ္းရဲ က ခရာ ... တတီြတြီ အဆက္မျပတ္ တြတ္မႈတ္၍ ကားရပ္ရန္ အခ်က္ျပ တားဆီးပါသည္။ က်န္တဦးက ခါးေထာက္ျပီး ေဒါသ ထြက္ေနဟန္ျဖင့္ ကားေပၚပါ လူအားလံုးကို မိုက္ၾကည္႕ၾကည္႕သည္။

အမွန္တကယ္ မိမိတို႔ ခရီးသည္ အားလံုးတြင္ ဘာအျပစ္မွ ရွိသည္မဟုတ္။ အျဖစ္ကို မသိလွ်င္ ယာဥ္ထိမ္းရဲေကၽြး ထားေသာ ထမင္းကို ကားစီး ခရီးသြားအားလံုးက စားထားသည္႔ ႏွယ္။

ဦးထုပ္မေဆာင္း ယူနီေဖါင္း ေၾကေၾက မ်က္ႏွာက ယဥ္ေက်းမႈ တစက္မွ မထြန္းကားေသာ ရုပ္ႏွင္႔၊ စီးကရက္ႏွင့္ ကြမ္းယာကို တရစပ္ သံုးစြဲေနဟန္ ရွိေသာ သူတို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးသည္ အရက္ေသစာလည္း ေသာက္သံုးထားသည္ ထင္ရသည္။

ကားစပါယ္ယာ က ေျပးဆင္းသြားၿပီး ထိုႏွစ္ဦးကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးသည္၊ ပိုက္ဆံ ႏွစ္ရာကို ထိုးထည္႕ေပးသည္ကို ရပ္ထားေသာ ကားေပၚမွ ျဖတ္ကနဲ လွမ္းေတြ႔လိုက္ရသည္။ ထိုအခါ အုတ္ခံုေပၚ ေျခတဖက္ တင္၍ ရင့္သီးလွေသာ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ တျခားလမ္းဖက္ မ်က္ႏွာ မူေနေသာ ရဲက လွည္႕၍ပင္ မၾကည္႕၊ မတူမတန္သည္႕ဟန္။

ငါးရာတန္ ထိုးေပးလိုက္ေသာ အခါမွ မလိုခ်င္ လိုခ်င္၊ မယူခ်င္႔ ယူခ်င္ ဟန္ျဖင့္ လွစ္ကနဲ ယူၿပီး ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးမွ လြန္စြာ သေဘာထားႀကီးသည္႕ ဟန္ျဖင့္ လက္ညိဳး တေငါက္ေငါက္ ထိုးကာ စကားတခ်ဳိ႕ေျပာသည္ကို ကားေပၚမွ မိမိတို႔ အားလံုး ျမင္ေန ေတြ႔ေန ရသည္။

စပါယ္ယာေလး ကားဆီ အေျပးလာရင္း ေမာင္းဆရာေရ႕... ဟု .. ေဇာင္းထဲမွ လြတ္ေသာ ျမင္းလို ကဆုန္စိုင္း၍ အေအာ္ ... ကားကအထြက္ ... ခရီးသည္ အခ်ဳိ႕ထံမွ ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ အသံတခ်ဳိ႕လည္း ထြက္ေပၚလာသည္။ စကားလံုး အခ်ဳိ႕သည္ တိုင္ပင္ ကိုက္မထားပါဘဲလွ်က္ တူညီေနေလသည္။

ေအးဓျမ……….. ေတြတဲ့။

စပါယ္ယာကို လက္တို႔ ေမးၾကည္႕ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ လက္တား ဖမ္းဆီးသလဲ ? ဆိုေသာအခါ။ ဤေနရာတြင္ ဘတ္စ္ ကားတိုင္းက လမ္းေၾကာင္းေၾကး ၁၀၀ ေပးေနက် ျဖစ္ေၾကာင္း ယခု မိမိ တို႔ကားက မေပးဘဲ မီးစိမ္းေပၚသည္႕ မီးပြိဳင့္ကို ျဖတ္ေမာင္းလာ၍ ျပန္ေခၚၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္။

စိတ္ထဲ ဦးဆံုး သတိရမိသည္မွာ ဤေနရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ အသက္ဆံုးရံႈး သြားခဲ့ဖူးေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား ကိုပင္ မေထာက္ထား ရက္ေလေတာ႔ သလား?။

အေၾကာင္းဧကန္ သင္႔ေလ်ာ္ျခင္း ရွိသည္ မရွိသည္ မသိပါ။ ယေန႔ တိုင္းျပည္ ပရမ္းပတာ ဖရိုဖရဲ ႏွင့္ ေနရာ တကာတြင္ ယူနီေဖါင္းဝတ္ ဆိုသူတိုင္းကို ေၾကာက္ေနရျခင္းအား လံုးဝ သေဘာမက် စရာ၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာပင္။

ပ်က္စီး ယိုယြင္းေသာ ေခတ္ကို ဖန္တီးသည္႕ တရားခံသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာသူ အဓိက ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲ တရားခံမွာ ထိုသို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ သူတို႔ကို လက္ခံထားသည္႕ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲရန္ မႀကိဳးစားသည္႕ ျပည္သူလူထု ကိုယ္၌ပင္ ျဖစ္ေပရာ၊ မိမိတို႔လည္း ဒုတိယ တရားခံ စာရင္းထဲ ပါေနသည္ဟု တႏုတ္ႏုတ္ ေတြးေနမိသည္။ ေနာက္ မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔ အေပၚ တာဝန္ ေက်ပြန္ခဲ့ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိသည္႕ လူသား မျဖစ္လိုေသာ မိမိမွာ လူေတြအၾကား လႈပ္ရွားသြားလာရင္း ေခတ္လူငယ္ တဦးအျဖစ္ႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ တပ္မေတာ္ မ်ဳိးခ်စ္စစ္သားေဟာင္း တဦးအေနျဖင့္ လည္းေကာင္း ထို႔အတြက္ ရတက္မေအး အေတြးမ်ားစြာ အေရးမ်ားစြာကို ေန႔စဥ္နီးပါး ေတြးေတာ စဥ္းစားေနတတ္သည္မွာ ၾကာခဲ့ေခ်ၿပီ။

သို႔တိုင္ ဘာမွ လက္ေတြ႔ အေကာင္ထည္ မေပၚလာေသးဟု မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မိတိုင္း တစံုတခုကို ဝံ့ဝံ့စားစား ဆံုးျဖတ္ ခ်င္မိသည္။ ေဖါက္ထြက္ေရး နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြခ်င္မိသည္။ ေပါင္းစည္းႏိုင္မည္႕ ကမ္းလက္မ်ားကို ရွာေဖြခ်င္မိသည္။ အားေပးႏိုင္မည္႕ စြမ္းအားမ်ားကို တီထြင္ ခ်င္မိသည္။

တခုေတာ့ စဥ္းစားမိသည္။ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံ ယခုလို ျဖစ္ေနျခင္း ယေန႔လို မြတ္သိပ္ ၾကပ္တည္းစြာ ခံစားေနရျခင္း မ်ား၏ အေၾကာင္းရင္းခံမွာ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံသားမ်ား ထဲတြင္ အာဇာနည္ စိတ္ထား ရွိသူတို႔ နည္းပါးေန၍ ျဖစ္ေၾကာင္း တခုသာ ေတြးမိသည္။

အာဇာနည္ စိတ္ထား ရွိသူကို ေမ်ွာ္ေန၍ ၿပီးမည္လား? .....

စာဆို တခုကို သတိရမိသည္။

မိမိကိုယ္တိုင္ ျမင္ခ်င္ေသာ ျဖစ္ရပ္ အေျခအေနတခု ေပၚေပါက္ဖို႔ အတြက္ မိမိကိုယ္တိုင္ ထိုျဖစ္ရပ္ကို အေကာင္ထည္ေဖၚ က်င့္သံုးသူ ျဖစ္ဖို႔လိုသည္...

ဆိုေသာ စာဆိုပင္။

အာဇာနည္ စိတ္ထားေတာ့ မမွီပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ခါေတာ္မီ အာဇာနည္လဲ မဟုတ္ရပါ၊ အမ်ားျပည္သူ အတြက္ ဘဝအခ်ိန္ ေပးဆပ္ရင္းႏွီးရမည္႕ မည္သည္႕ ဒုကၡမ်ဳိးကို ႀကံဳရေပ့ေစ ရင္ဆိုင္ေဖါက္ထြက္ဖို႔ အသင့္ျပင္ထားၿပီးၿပီဟု ယံုၾကည္သည္။

ကမ္းလင့္ေသာ လက္မ်ား။ ေပါင္းစည္းမည္႕ လက္မ်ား၊ ေဖးမမည္႕ လက္မ်ား။ ပင့္တင္မည္႕ လက္မ်ား။ တြဲေခၚမည္႕ လက္မ်ား၊ မိုးကာမည့္ လက္မ်ား၊ ခ်ည္တြဲ အားျဖည္႕မည္႕လက္မ်ား ေပၚထြက္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေရး အတြက္ လူငယ္ထုႀကီး တရပ္လံုးႏွင့္ ယွဥ္ေသာ အင္အားစုႀကီး တခု ေပၚထြန္းလာပါေစဟု ရည္မွန္းကာ လာမည္႕ ေန႔သစ္မ်ားတိုင္း ႏိုင္ငံေရးအသစ္ ပံုစံတို႔ ေပၚထြက္ေရးကို ေမွ်ာ္လင့္ ေနမိေတာ႔သည္။

တရားမွ်တမႈ တည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔ ညီညြတ္ေရး ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္မည္႕ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အင္အားစုႀကီးမ်ဳိး တခုကို လိုလိုလားလား ေတာင့္တ ေနမိကာ မၾကာမီ ေခတ္သစ္သို႔ ခ်ည္းကပ္ ႏိုင္လိမ့္မည္ဟုလည္း ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္ေနမိသည္။

ျပည္ခ်စ္သား
http://www.peoplemediavoice.com/Life/isnt-just-in-times-martyr.html မွ ျဖစ္ပါသည္။