နာဂစ္၏ ၀ိဉာဥ္မ်ား က်န္ရစ္သူမ်ားကို ေျခာက္လွန္႔ေနဆဲ

Friday, 30 January 2009
ၾကည္ေဝ
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=665:2009-01-30-12-03-22&catid=1:news&Itemid=2
ည ၁၂ နာရီထိုးျပီး မိနစ္ ၂၀ ေရာက္ျပီဆိုတာႏွင့္ပင္ သူ႔ အာရံုတို႔သည္ ဖ်တ္ခနဲ ႏိုးလာကာ ျပင္ပမွ အသံဗလံ တို႔ကို စတင္ ၾကားေယာင္ လာေတာ့သည္။

မည္းမည္းေမွာင္ေနေသာ အေမွာင္ထဲတြင္လည္း သူ႔မ်က္လံုးအစံုသည္ အေမွာင္မွာက်င့္သားရေနသလို ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ မ်က္ခြံေတြကို အတင္းဖိကပ္ျပီး ပိတ္ထားလိုက္သည္။

သူပထမဆံုးသတိထားမိေသာ အသံကေတာ့ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူလိုက္သည့္ ေခြးအူသံပဲျဖစ္သည္။ တ႐ြာလံုးတြင္ တေကာင္တည္းသာ

က်န္ခဲ့ေသာ ေခြးသည္ ညစဥ္ညတိုင္း ၁၂ နာရီ ႏွင့္ မိနစ္ ၂၀ ေရာက္လွ်င္ပင္ ထိုကဲ့သို႔ အူသည္မွာ ယခုဆိုလွ်င္လေပါင္း ၈ လပင္ ျပည့္ခဲ့ေေလျပီ။

ရွည္လ်ားေသာေခြးအူသံေၾကာင့္ သူသည္ ပိုေျခာက္ျခားလာမိကာ အေမွာင္ထဲမွာပက္လက္အိပ္ေေန ေသာ အေနအထားကေန လံုး၀ မေရြ႕ရဲ ၊ နားရြက္ပင္ မခတ္ရဲေတာ့ ေခ်။ ထိုစဥ္မွာပင္ တ၀ူ၀ူႏွင့္ တိုက္ခတ္ေန ေသာ ေလသံသည္လည္း ပိုျပင္းထန္လာကာ၊ ငိုသံမ်ား ေအာ္ဟစ္သံမ်ားသည္လည္း သူႏွင့္တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာ သလိုက်ယ္ေလာင္ျပင္းထန္လာေတာ့သည္။

တဇတ္ဇတ္တုန္လာေသာ သူသည္တဲအတြင္း ၾကမ္းခင္းထဲကိုယ္လံုးနစ္ျမွဳပ္သြားမတပ္ကပ္ေနရင္း မ်က္လံုးတုိ႔မွ
မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီးမ်ားက်လာသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၈ လအေက်ာ္၊ ေမလ ၂ ရက္ေန႔ ညက တိုက္ခတ္ခဲ့ေသာ နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္သည့္ ညက အျဖစ္ အပ်က္တို႔သည္ သူ႔အာရံုထဲမွာ ျပန္ျမင္လာသလို၊ မိုးသံေလသံၾကားထဲမွ သူ႕ ဇနီးသည္၏ "ေယာက်ၤားေရ…" ဟူေသာ ေေအာ္သံႏွင့္သားငယ္ေလး၏ ေၾကာက္လန္႕တၾကား ငိုဟစ္သံကုိလည္း သူပီပီသသၾကားလိုက္ရေလျပီ။

ထို႕ေနာက္ လိႈင္းအပုတ္ေၾကာင့္ သူ႕လက္ထဲမွ လြတ္ထြက္သြားေသာ သမီးေလး။ အိမ္ထဲမွာ အုန္းပင္ပိျပီး ေသက်န္ ေနခဲ့သည့္ အေမ။

တာေပၚလင္မိုးထားေသာ ေလးေပပတ္လည္ တဲေလးထဲတြင္ တဟီဟီေအာ္ငိုေန သည့္ေမာင္မိုးကို ေဘးတဲ္မွ ဦးေက်ာ္ခင္က သြားေရာက္ႏွစ္သိမ့္ရသည္မွာ ထိုညႏွင့္ဆိုလွ်င္ မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ ေၾကာင္း ဦးေက်ာ္ခင္က ေျပာျပခဲ့သည္။

"သူက တမ်ိဳးပဲ၊ ညေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲဒီလို ႏိုးနိုးျပီး ငိုေနေတာ့တာပဲ၊ ေန႕ခင္းေတာ့ တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ ေနတာပဲ ညမွ ေအာ္သံေတြၾကားတယ္လို႕ေျပာျပီး ငိုေနတယ္ က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႕လို မၾကားဘူး"ဟု ဦးေက်ာ္ခင္ က ဆုိသည္။

သူေနထိုင္ေသာ ၀ဲေဒါင့္ဆိုသည့္ ေက်းရြာေလးမွာ ကကရို ေခ်ာင္းေဘး၊ ျပင္စလူအုပ္စု၊ လပြတၱာခရိုင္ထဲတြင္ ရွိျပီး နာဂစ္မုန္တိုင္းတြင္ လူေပါင္း ၄၀၀ ၀န္းက်င္ခန္႕ေသဆံုးခဲ့ေသာ တံငါ ရြာေလးတရြာ ျဖစ္သည္။ယခုအခါ လူ ၁၀၀ ၀န္းက်င္ခန္႕က်န္ရစ္ၾကျပီး ယခင္တုန္းကလိုပင္ ေရလုပ္ငန္းကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။

ထိုရြာကေလးတြင္ ေမာင္မိုးကဲ့သို႕ နာဂစ္တိုက္ခတ္တုန္းက ေလသံႏွင့္ေရာေနေသာ လူေအာ္သံမ်ားကို ညေတြမွာ ၾကားရသူမ်ား ရွိေၾကာင္း ဦးေက်ာ္ခင္၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရ သည္။

ထိုရြာကဲ့သုိ႕ပင္ ပိေတာက္ကုန္းရြာသည္လည္း သူရဲေျခာက္ေသာ ရြာဟု ေက်ာ္ၾကားေၾကာင္း လပြတၱာျမိဳ႕မွ စက္ေလွႏွင့္ ၄နာရီခန္႕သြားရေသာ ပိေတာက္ကုန္းရြာသားတေယာက္က ေျပာဆိုသည္။

"ခရစၥမတ္ေန႕တုန္းက လူလည္းတေယာက္မွ မရွိဘဲနဲ႕ သူတို႕ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ၾကီးေနရာကေန ေခါင္း ေလာင္း ထုိးသံေတြ ထြက္လာတာ တညလံုးပဲ၊ ဟုိဘက္ သိပံၸကုန္းၾကီးရြာကေတာင္ ၾကားရတယ္" ဟု အဆိုပါ ရြာသားက ဆိုသည္။

နာဂစ္မုန္တုိင္းတိုက္စဥ္က အဆိုပါ ဘုရားေက်ာင္းထဲတြင္ ပိတ္မိျပီး လူေပါင္း ၁၀၀ေက်ာ္ခန္႕ေသဆံုးခဲ့ေသာ ေၾကာင့္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႕တုန္းက ဘုရားရွိခိုးသံမ်ား၊ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံမ်ားႏွင့္ စကားေျပာသံမ်ားပင္
ၾကားရသလို၊ ကရင္ႏွစ္ကူး ေန႕တုန္းကလည္း လူသံမ်ား ၾကားေနရေေၾကာင္း ပိေတာက္ကုန္း ရြာသား တဦးက ေျပာျပသည္။

ပိေတာက္ကုန္းရြာသားတဦးကေတာ့ ရြာတြင္ ညေန ၆နာရီထိုးတာႏွင့္ပင္ လူေျခတိတ္ျပီး အသြားအလာ မရွိၾက ေတာ့ေၾကာင္း၊ ရြာ၏ ဘုရားေက်ာင္းအနီးသာမက လူအေသအေပ်ာက္မ်ားခဲ့ေသာ ကြင္းဘက္မွာလည္း သူရဲ ေျခာက္သည္ဟု ေျပာသံၾကားေၾကာင္း သူကေတာ့ တခါမွ အေျခာက္မခံရဘူးေၾကာင္းေျပာျပသည္။

ထို႕ျပင္ အျခားျပႆနာ တခုမွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရေသာ ရြာအမ်ားစုတြင္ အရက္ဆိုင္မ်ားေပၚလာျပီး အဆိုပါ ေဒသမ်ားမွ အမ်ိဳးသားမ်ားမွာ အရက္ကို ယခင္ကထက္ပင္ ပိုေသာက္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။

"က်ေနာ္ေလ ညဆို အရက္မူးေအာင္ ေသာက္ျပီးမွ အိပ္တယ္၊ မေသာက္တဲ့ေန႕ ဆုိရင္ က်ေနာ္ ဘယ္လုိ မွ အိပ္လို႕မရဘူး၊ က်ေနာ့္ မိန္းမနဲ႕ ကေလးေတြကို သိပ္သတိရတယ္၊ ေမ႕လို႕မရဘူး" ဟု ကေလး ၃ ေယာက္ႏွင့္ ဇန္ီးသည္ ကို ဆံုးရႈံးခဲ့ရသူ ကိုခင္ေမာင္ေဆြက အာေလးလွ်ာေလးအသံႏွင့္ပင္ ငိုယိုကာ ေျပာဆိုသည္။

ကိုခင္ေမာင္ေဆြကဲ့သို႕ပင္ မိိသားစု ဆံုးရႈံးခဲ့ရသူမ်ားသည္ ညေန အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ဆိုလွ်င္ အရက္ေရာင္းသည့္ အိမ္၀င္ကာ အရက္မူးေအာင္ေသာက္ျပီးမွအိမ္ျပန္ၾကေၾကာင္း၊ ၄င္းတို႕အေနႏွင့္ ယခင္က အရက္ကို စြဲစြဲလမ္း လမ္း ေသာက္သူမ်ားမဟုတ္ေသာ္လည္း နာဂစ္ေၾကာင့္ မိသားစု ၀င္မ်ားဆံုးပါးျပီးကတည္းက အရက္ကုိ ညေန တိုင္းမူးေအာင္ေသာက္လာၾကေၾကာင္း၊ ထိုအရက္ေသာက္သူ အမ်ားစုမွာလည္း သူရဲေျခာက္ခံရတတ္ျပီး သူရဲ ေျခာက္ခံရမွာကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ အရက္ေသာက္သူမ်ားလည္း ရွိလာေၾကာင္း ကုန္းၾကီးရြာသားတဦး က ေျပာဆိုသည္။

ကုုန္းၾကီးရြာသည္လည္း ျပင္စလူအုပ္စုထဲတြင္ ပါ၀င္ကာ ရြာရွိလူ၏ ၇၀ ရာႏႈန္း မွာ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရ ေၾကာင္း သိရသည္။

ရြာလံုးကၽြတ္နီးပါး ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ေခ်ာင္းၾကီးရြာသားတဦးကလည္း ည ၁ နာရီေလာက္ဆိုလွ်င္ လူသံမ်ားၾကား ရ ေၾကာင္း၊ လူသံမ်ားမွာ လူအုပ္သံမ်ားျဖစ္ေနေၾကာင္း သူလည္းၾကားရသည့္အတြက္ ေမတၱာပို႔အမွ်ေ၀ေန ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

"က်ေနာ့္ စိတ္အထင္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေလ၊ သူတို႕အတြက္ တခုခုလုပ္ေပးဖို႕ လိုတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သူတို႕က ေသလို႕ေသမွန္းမသိျဖစ္သြားၾကရတဲ့သူေတြေလ၊ ခုခ်ိန္ထိ သူတို႕အတြက္သက္ဆိုင္တဲ့သူေတြက ရည္းစူးျပီး လုပ္ေပးတာမ်ိဳးလည္း မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့"ဟု သူက သူ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေျပာဆိုသည္။

လပြတၱာျမိဳ႕တြင္လည္းေကာင္း၊ ျပင္စလူျမိဳ႕ေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ ဘုိကေလးျမိဳ႕ေပၚတြင္လည္းေကာင္း ေသဆံုး သြားရသူမ်ားအတြက္ဟု ရည္စူးျပီး ျမိဳ႕ခံမ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္မ်ားက ဆြမ္းကပ္ျခင္း၊ အမွ်ေ၀ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾက သည္ဟု သိရသည္။

အေလာင္းမ်ားတင္ေနေသာ ရြာမ်ားမွ ေဒသခံမ်ားကသာ အေလာင္းမ်ားကို က်င္းတူးျပီး ျမွဳပ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း သရဏဂံု တင္ျခင္းလည္းမရွိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ေသဆံုးသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး သက္ဆိုင္သူမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာေနရာေဒသ အလိုက္ ျပဳလုပ္သင့္ သလို၊ ေဒသခံမ်ားျပဳလုပ္ႏိုင္ေရးကိုလည္းအစိုးရမွ ပံ႕ပိုးကူညီသင့္ေၾကာင္း ေခ်ာင္းၾကီးရြာသားက ေျပာဆိုသည္။

ရန္ကုန္ရွိ စိတ္ပညာဌာနမွ ဆရာတဦးကလည္း ေဒသခံမ်ား၏ အစြဲဆိုသည္မွာရွိတတ္ေၾကာင္း သူတုိ႕ စိတ္သန္႕ ေစရန္အတြက္ တခုခုေတာ့ လုပ္ေပးသင့္ေၾကာင္း ၊ ထိုအစြဲေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ား ပိုမိုၾကီးထြားလာႏိုင္သလို အျခားလူမ်ားကိုလည္း ထိခိုက္မႈမ်ားရွိလာႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

"သူရဲ ဆိုတာကို ယံုၾကည္တဲ့သူ ရွိသလုိ၊ မယံုၾကည္တဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္၊ ယံုတဲ့သူေတြမွာေတာ့ သူရဲဆိုတာ ေျခာက္ေနဦးမွာပဲ…အဲဒါကို နားလည္ျပီး ေသဆံုးသြားတဲ့သူေတြအတြက္ ဆြမ္းသြပ္ေပးတာ၊ အမွ်ေ၀ေပးတာမ်ိဳး ကို ဘာသာအလိုက္ လုပ္ေပးသင့္တယ္" ဟု အဆိုပါ ပညာရွင္က သံုးသပ္ေျပာဆိုသည္။