ေဆာင္းပါး
ခုိင္ထြန္း
အဂၤါေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ 17 2009 16:05 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
အျဖစ္မွန္တခု ရွိေနသည္။ ဒီမိုကေရစီကို လိုလားပါသည္ဆိုေသာ ျပည္သူလူထုက ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲကို တိုက္ယူေနၾကေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကို စစ္အစိုးရက ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္ေသာအခါ ၎တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ရမည္ကို ေၾကာက္ေနၾကေလသည္။ ဤအဆို တကယ္မွန္သေလာ။
ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသည္မွစ၍ စစ္တပ္က အာဏာကို သိမ္းပိုက္သည္။ မခံႏိုင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားက ဆန္႔က်င္သည္။ ကန္႔ကြက္သူမွန္သမွ် ႏွိပ္စက္သည္။ ေထာင္ခ်သည္။ မိသားစုကိုပါ ဒုကၡေပးေတာ့သည္။ တခ်ဳိ႕မွာ ျပည္တြင္း၌ပင္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျပည္ပသို႔ လက္လြတ္ေျပးရသည္။ စကားလံုးျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းငွာ မစြမ္းသာေသာ ဒုကၡမ်ိဳးစံု ခံၾကရသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ စစ္တပ္အာဏာ ၾကီးမားလာေသာအခါ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုေသာ ျပည္သူတို႔မွာ ေခ်ာက္ခ်ားလာၿပီး ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္မ်ားကို ေရွာင္လာေတာ့သည္။ယခု ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို ၾကည့္ပါ။ ၎တုိ႔ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေထာင္က်၊ တန္းက် အႏွိပ္စက္ခံၾကရသနည္း။ ျပည္သူတို႔ ေတာင္းဆိုၾကေသာ လိုခ်င္ၾကေသာ ဒီမိုကေရစီကို ျပည္သူ႔ကိုယ္စား ရယူေတာင္းဆို တိုက္ပြဲ၀င္မိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရေလသည္။ ယခု ၎တို႔ကို အစိုးရက ႏွိပ္စက္၊ ၎တို႔မိသားစုကို အေျခာက္တိုက္ ဒုကၡေပး၊ ၾကြက္မႏိုင္က်ီမီးရႈိ႕။ ဒါကိုျပည္သူက မသိက်ဳိးကၽြံ။ ယခု စစ္တပ္က အက်ဥ္းသားေတြကို နယ္ေ၀းေထာင္ေတြ ပို႔သည္။ မိသားစု၀င္ေတြ ဒုကၡမ်ားၾကရသည္။ သည္ဒုကၡကို ျပည္သူတုိ႔ မွ်ေ၀၍ မယူသင့္သေလာ။ ၎တို႔မိသားစုကို မေစာင့္ေရွာက္သင့္ၾကသေလာ။ ဒီမိုကေရစီရဲေဘာ္မ်ားမွာ ၎တို႔ဆန္႔က်င္မိသည့္ အာဏာရွင္စစ္တပ္က ႏွိပ္စက္ရသည့္အထဲ ကိုယ့္ျပည္သူကိုယ္တိုင္က ေရွာင္ဖယ္ဖယ္လုပ္ၾကေတာ့ "ပက္လက္လန္က်န္ရစ္" ဆိုသလို ခံစားရေတာ့သည္။၎အက်ဥ္းသားတို႔သည္ မည္သူတို႔နည္း။ ျပည္သူ႔အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနေသာ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား၊ ျပည္သူ႔အက်ဥ္းသားမ်ားျဖစ္သည္။ဤေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို စစ္တပ္က ဒဏ္ခတ္လွ်င္ ျပည္သူက ဆုတံဆိပ္ခ်ီးျမႇင့္ခံရေသာ ကိုယ့္ရင္ေသြးကဲ့သို႔ ဂုဏ္ယူၿပီး ကိုယ့္ရဲေဘာ္ ကိုယ့္ရင္ေသြးကို ယခုမွ ခ်ီးေျမႇာက္ခြင့္ရၿပီ၊ ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ရၿပီ၊ ကူညီခြင့္ရၿပီဆိုၿပီး အားေပးသင့္လွေပသည္။ထိုအခါ စစ္အစိုးရက ဖိႏွိပ္ေလေလ ရဲေဘာ္မ်ားက ဆန္႔က်င္ေလေလ၊ ဒဏ္ခတ္ခံရေလေလ၊ ျပည္သူက ခ်ီးေျမႇာက္ခြင့္၊ ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ရေလေလ ျဖစ္ေနရေပမည္။ဆရာမင္းသု၀ဏ္၏ ဖိုးေမာင္ကဗ်ာ၊ ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ခြပ္ေဒါင္း ေလးခ်ဳိးတို႔သည္ ဤဇာနည္ရဲေဘာ္မ်ားကို ဥဒါန္းတြင္ေအာင္ စာေပျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ယခု ျပည္သူတို႔ မိမိတို႔၏ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားကို မည္သို႔ သေဘာထားေနၾကပါသနည္း။ မည္သို႔ ခ်ီးေျမႇာက္ေနၾကပါသနည္း။ ျမန္မာကဗ်ာဆရာတို႔ ဘာေတြေရးဖြဲ႕ေနၾကပါသနည္း။ မိႈင္းရာျပည့္၊ ၀ဏ္ရာျပည့္၊ လုပ္ေနၾကပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ မိႈင္းတို႔၊ ၀ဏ္တို႔လို ျပည္သူ႔သားေကာင္းမ်ားအေၾကာင္း မဖြဲ႕ဆိုႏိုင္ၾကပါသနည္း။ မဂၢဇင္းထဲ ပါဖို႔မလို၊ ျပည္သူထဲ ပ်ံ႕ႏွံ႔ဖိုိ႔လိုသည္။ သိ္ု႔မွသာ သားေကာင္းဇာနည္ ေတာ္လွန္ကဗ်ာသည္ ကမာၻခ်ီေပလိမ့္မည္။ ကဗ်ာဆရာတို႔ စဥ္းစားၾကပါကုန္။ ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္ လိုအပ္လွေသာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားႏွင့္ ျပည္သူ႔ေမတၱာေရစင္သည္ ေတာင္ကိုလည္း ထြင္းႏိုင္၏။ ဓားသြားေပၚလည္း ေလွ်ာက္ႏိုင္၏။ ဤမွ်ထိ တန္ခိုးၾကီးလွသည္။ျပည္သူ႔တာ၀န္က ဘာပါလိမ့္။ တိုင္းျပည္၏ အဖိႏွိပ္ခံ သားေကာင္းတို႔ကို စစ္အစိုးရက ေထာင္ဆုခ်ီးျမႇင့္လွ်င္ ျပည္သူကေကာ ဘာဆုခ်ီးျမႇင့္မည္နည္း။ အပယ္ခံဆုေလာ။ေထာင္က်အက်ဥ္းသား၊ လူပုဂၢိဳလ္၊ ရဟန္းသံဃာတို႔ကို အားတက္ေစမည့္ မည္သည့္အျပဳအမူတို႔ကို လုပ္ၾကမည္နည္း။နယ္ေ၀းေထာင္ကိုပို႔လွ်င္ မည္မွ်ပင္ေ၀းပါေစ ထိုနယ္တု႔ိရွိ နယ္ခံလူထုတို႔က ကိုယ့္ဆီေရာက္လာေသာ ကိုယ့္သားေကာင္းမ်ားကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ မရၿပီေလာ။ မကူညီသင့္ၿပီေလာ။ ၎တို႔၏ မိသားစုမ်ားကုိ မေစာင့္ေရွာက္သင့္ၿပီေလာ။ အ၀တ္အထည္၊ စားစရာ၊ အိပ္ရာ၊ ေနရာ၊ သြားေရးလာေရးတို႔ကို နယ္ခံလူထုတို႔ မကူညီသင့္ၿပီေလာ။ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္ေစကာမူ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ အားမေပးသင့္မည္ေလာ။ ဤကမာၻတြင္ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္ပါဘဲလ်က္ ကိုယ့္တာ၀န္၊ ကိုယ့္အသိျဖင့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဖြဲ႔စည္းကာ နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ ပရဟိတ လုပ္ေဆာင္ေနၾကေသာ လူသားမ်ားကို အလြန္ေလးစားဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ ယခုလည္း စစ္အစိုးရ ႏွိပ္စက္သမွ် အက်ဥ္းသားမ်ားကို အသင္းဖြဲ႔၍ ကူညီေနၾကေသာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ေအေအပီပီ ေခၚ အက်ဥ္းသားမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဖြဲ႔စည္းထာေသာ အဖြဲ႔မ်ားကို အတုယူစရာ ေကာင္းလွေပသည္။ ၎တုိ႔ကို နမူနာယူ၍ ကိုယ့္နယ္၊ ကိုယ့္ေဒသတြင္ ကိုယ္စြမ္းသေလာက္ စုစည္းၿပီး အဆက္အသြယ္မ်ား ရယူကာ အႏွိပ္စက္ခံ ရဲေဘာ္တို႔ကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္သင့္လွသည္။ အေတြ႔အၾကံဳရွိၿပီးသား ထိုပရဟိတ အဖြဲ႕အစည္း မ်ားကလည္း ထိုသုိ႔ ဖြဲ႕စည္းရန္ နည္းေပးလမ္းျပ ျပဳလုပ္သင့္သည္။ သို႔မွသာ ထိထိေရာက္ေရာက္ရွိေပလိမ့္မည္။ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ အဆင့္ဆင့္ဖြဲ႕စည္းၿပီး စည္းစနစ္က်နစြာျဖင့္ ထိေရာက္ေသာ အကူအညီမ်ား ေပးအပ္ႏို္င္ၾကမည္ဆုိလွ်င္ တိုက္ပြဲ၀င္ ရဲေဘာ္တို႔၏ စိတ္ထဲ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ျပည္သူ၏ အားျဖင့္ စစ္တပ္က ႏွိပ္စက္သမွ်ကို ရင္ေကာ့ခံႏိုင္ၾကေပလိမ့္မည္။ ျပည္တြင္းရွိ အလႊာအသီးသီးမွ ျပည္သူမ်ား၊ ျပည္တြင္းျပည္ပမီဒီယာမ်ားက အက်ဥ္းသားတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး အတတ္ႏိုင္ဆံုး၊ လုပ္ေဆာင္ေပးရေပလိမ့္မည္။ သို႔မွသာ တခ်ိန္တြင္ ဒီမိုကေရစီကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္လာလွ်င္ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ရလိုက္ဖူးသည့္အတြက္ မေမ့ႏိုင္ေသာ ပီတိကို ခံစားၾကရေပလိမ့္မည္။ သခင္စိုးေမာင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမျဖစ္မီ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းဘ၀က အဂၤလိပ္ရန္မွ တိမ္းေရွာင္ေနစဥ္အတြင္း ထမင္းေကၽြးခဲ့ဖူးသည္။ ေျပးဆဲ၊ လႊားဆဲဘ၀က ရဲေဘာ္ေအာင္ဆန္း။ ဤသည္ကို သားစဥ္ေျမးဆက္ ေျပာလို႔မဆံုး၊ ဂုဏ္ယူမဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္။ သည္လိုပဲ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကဖူးသည့္ လူမ်ားစြာ ရွိခဲ့ၾကေပလိမ့္မည္။ ၀မ္းသာမဆံုး၊ ဂုဏ္ယူမဆံုးေသာ လူထု၏ ပီတိမ်ား။ ဤသည္ကပင္ ကိုယ္စြမ္းသမွ် တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကေသာ ျပည္သူ၏ တန္ဖိုး၊ ဂုဏ္သိကၡာမဟုတ္ပါေလာ။ တေလာကပင္ သခင္သိန္းေဖက သခင္ေအာင္ဆန္း အပါအ၀င္ ရဲေဘာ္မ်ားကို ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ကာလအတြင္း ေကၽြးခဲ့ေမြးခဲ့ဖူးသည္မ်ားကို မွတ္မွတ္ရရ ျပန္ေျပာေနဆဲ၊ ပီတိကို ခံစားေနရဆဲ။ သည္အေၾကာင္းကို ယခုႏွစ္က်ေရာက္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမြးေန႔တြင္ ၀မ္းသာအားရ ျပန္ေျပာျပသည္။ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ညီအကိုစိတ္ဓာတ္ပင္။ ေတာ္လွန္ရဲေဘာ္တုိ႔အတြက္ အုတ္တခ်ပ္၊ သဲတပြင့္၊ ျဖစ္ၾကပါစို႔။ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ ဆရာမင္းသု၀ဏ္တို႔၏ ျပည္ခ်စ္စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ သားေကာင္းရဲေဘာ္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳတတ္သည့္ စာဆိုစိတ္ဓာတ္ကို ေအာက္ပါကဗ်ာျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ပူေဇာ္ပါသည္။
ေကာင္းက်ဳိးအေထြေထြ ခၽြန္ေစ ျမေစေသာ္၀္ေဒါင္းအိုးေ၀တို႔ တြန္ေစကေစေသာ္၀္တုိ႔ရြာသူရဲေကာင္း ကိုဖိုးေမာင္သမိုင္းတြင္သည့္ သူ႔ဂုဏ္ေရာင္ သည္စာသည္ ကဗ်ာေရးသူမ်ားကိုျဖင့္အေလးအဆင့္ဆင့္ျပဳလိုက္ပါ၏။ သူတို႔ေက်းဇူး စာအထူးထူးေၾကာင့္ကိုယ့္ရဲေဘာ္ ကိုယ့္ျပည္သားဇာနည္မ်ားရဲ႕ ရာဇ၀င္ႏႈတ္တြင္အစဥ္စြဲပါ၏။အသည္းတြင္ အစဥ္ၿမဲပါ၏။ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုသည့္တိုက္ပြဲအဆံုးတိုင္ ညီညီၿမဲပါလို႔မာန္သြင္းကာ ဘာမထီရဲေဘာ္တို႔ရဲၾကသည္ ျမန္မာပီပီဒီလိုမွ သားေကာင္း ေမာင္းခတ္ႏိုင္မည္။ သူ႔အမည္ သူ႔အေၾကာင္းကိုျဖင့္တို႔ရင္မွာ ဘယ္မေမ့ႏိုင္ဘူးစြဲခတ္လိုက္ၿပီ။ မ်က္ရည္ကက်ဆဲေနာက္လူေတြ ဂုဏ္ယူၾကစရာေပါ့သမိုင္းစဥ္ ဥဒါန္းတြင္ေအာင္လို႔စာေျပာင္ေျပာင္ရာဇ၀င္ထြင္းခဲ့မယ္(အေမေရ) ငါတို႔ရဲ႕ ေဒါင္းမ်ိဳးႏြယ္ဖြား။ ကဗ်ာနာမည္ကိုေတာ့ " ရဲရင့္ဇာနည္" လို႔ ေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ကဗ်ာတပုဒ္ကေတာ့ အစိုးရေထာင္ထဲက ျပည္သူ႔အက်ဥ္းသား အေၾကာင္းပါ။ ေခါင္းစဥ္က " ျပည္သူ႔အက်ဥ္းသား " ပါ။ ငါတို႔ျပည္တြင္ႏွစ္ရွည္လမ်ားဗိုလ္က်ထားသည့္ငမိုက္သားတသိုက္ရွိေလသည္။ ထုိလူတသိုက္စ႐ိုက္ညစ္ဆိုးအမ်ိဳးဂုဏ္လည္း ခ်ိဳးခဲ့ၿပီ။ ထိုလူတသိုက္ကံၾကီးထို္က္၍သံဃာကိုလည္ သတ္ခဲ့ၿပီ။ ထိုလူတသိုက္ေမာဟမိုက္ျဖင့္ျပည္သူကိုလည္း ႐ိုက္ခဲ့ၿပီ။ ငါတို႔ဇာနည္ဘာမထီတို႔လည္းရင္ႏွင့္ဆီးခံအၿမဲအံတုမမႈခဲ့ၿပီ။ ငါတို႔သမိုင္းမ႐ိုင္းၾကေအာင္ဇာနည္ေမာ္မ်ားရဲေဘာ္မ်ားကို၀ိုင္းလို႔ကူညီၾကရမည္။ ငါတို႔သမိုင္းမ႐ိုင္းရေအာင္စုကာ႐ုံးကာညီညာစြာျဖင့္သင္းပင္းဖြဲ႕စည္းအနည္းနည္းျဖင့္ေထာင္နီးေထာင္ေ၀းေျပးလႊားေရာက္လာရင္ဆို႔ရွာသည့္ရဲေဘာ္အမိကို ကူရမည္။ရဲေဘာ္အမကို ကူရမည္။ရဲေဘာ္ညီဘြား ေနာင္ေတာ္မ်ားလည္း ကူရမည္။ရဲေဘာ္မယား သမီးသားလည္း ကူရမည္။ရဲေဘာ္အမ်ိဳး တို႔အမ်ိဳးလည္း ကူရမည္။ အက်ဥ္းစခန္းသူညႇဥ္းပမ္း၍ႏြမ္းေခြလဲက်ဇာနည္လွကိုအားအင္ျပည့္ၿဖိဳးစိတ္ဓာတ္တိုးေအာင္ျပည္သူ႔ေမတၱာက႐ုဏာျဖင့္ေရစင္ပက္ဖ်န္းရႊင္လန္းေစမည္။ ရဲေဘာ္ေတာင့္ထားေပ်ာ့မသြားႏွင့္ရဲေဘာ္ေနာက္ကတုိ႔ရွိၾကသည္အားကူညီၾက ႐ိုင္းပင္းၾက။ ဤသို႔မွသာအေမွာင္တိုက္တြင္းစိတ္ဓာတ္ျပင္းသည့္ဇာနည္ရဲေဘာ္စက္လို႔ေပ်ာ္လိ္မ့္ဘ၀င္လည္းက်ခံစားသမွ်သည္ထိုက္တန္ေပ၏ တန္ေပ၏။ စြန္႔သင့္ေပ၏ သင့္ေပ၏ဟု၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ရွိရွာမည္။ ျပည္သူလူထုဤသို႔ျပဳမွျပည္သူ႔အက်ဥ္းသားျပည္ခ်စ္သားကိုတန္ဖိုးထားရာ ေရာက္ေပမည္။ ရဲေဘာ္ႏွင့္ျပည္သူအစဥ္ေသြးတူမွတိုင္းျပည္ႏွိပ္စက္စစ္သဘက္တို႔ေခြးေျပး၀က္ေျပး ေျပးလိမ့္မည္။ ငါတို႔ညီညာရွိၾကပါေလ မွ်ၾကေစ။ တိုင္းဖြဲ႕ျပည္ဖြဲ႕ကဗ်ာေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ခြန္အားရွိမယ့္ အလုပ္ေတြ လုပ္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။
No comments:
Post a Comment